Walki w RoS, czyli o przewadze ducha nad materią

Cukiernia ciast trujących · Wysłany: Nie 22:39, 08 Paź 2006 Temat postu:

Ailleann
Do czego mógłby Robinowi i reszcie Gisburne (-Gollum) posłużyć? Może to temat na fanfik Twojego autorstwa?

Ailleann · Wysłany: Nie 23:04, 08 Paź 2006 Temat postu:

Cukiernio droga, czemuż to tak się mnie czepiasz, doprawdy nie mam pojęcia. Weź do ręki pierwszy z brzegu tom z baśniami i gwarantuję Ci, że znajdziesz tam opowieści o złych władcach tyranizujących całe królestwa, o potworach, ogólnym ucisku, itepe. Pojawi się na bank jakiś hero, poprzemawia do uciskanych, bądź nie, pomacha szabelką, zaciuka tyrana i będzie fajnie- natomiast pytanie DLACZEGO on to robi- oczywiście, być może z chęci zysku. (ręka księżniczki i pół królestwa, bądź też władanie całością) A może też robi to, bo chce czegoś lepszego dla kraju? Dla mieszkańców? Bo mu władca zły przeszkadza? Smok powietrze psuje? Może jest idealistą i chce, żeby ludziom żyło się dostatniej i żeby życie było piękne? Podstawowe mechanizmy rządzące tego typu opowieściami- jest ktoś zły, przychodzi dobry, usuwa złego i jest ok. Czy dobry ma mieć wyrzuty sumienia, że zabił złego? Po odejściu złego sytuacja się poprawia- cóż z tego, skoro to był król? Władza- no i co? Czyli według Ciebie, żadne takie bajeczki miejsca mieć nie powinny? Coż, taka jest mentalność ludu, który gloryfikuje "oswobodzicieli" i nijak tego nie zmienisz.

Nie, dziękuję, fanfików o Guyu pisać nie zamierzam. Nota bene, przytoczyłam słowa May morning, a raczyłaś wykpić tylko mnie.

Bałwan pozostanie bałwanem, jeśli łaskawie pozwolisz.

Nick_T · Wysłany: Pon 0:07, 09 Paź 2006 Temat postu:

[quote]Tylko po cóż by wysyłał co i rusz nowe oddziały swoich niebieskich na zatracenie i naszpikowanie strzałami? A koszty? A okrywanie się śmiesznością jako "wiecznie niedoszły" pogromca? W imię czego miałby ryzykować taką osławę własnej osoby? [/quote]

No właśnie - koszty.
Szeryf nie toleruje banitów z sympatii, tylko z powodu prostego rachunku ekonomicznego. To twardo stąpający po ziemi facet, który nie raz udowodnił , że powoduje się raczej chęcią zysku, niż ideami.
Póki banici na wolności kosztują mniej, niż zorganizowanie poważnej obławy i zrobienie z nimi porządku, szeryf takowej obławy nie zrobi, akceptując ponoszone straty jako "koszta prowadzenia działalności". Straty powiedzmy sobie od razu, niewielkie w skali podległego mu terytorium.

Oczywiście, nie można pokazać takiej postawy przed królem - król musi widzić, że bardzo się staramy zwalczyć ten bandycki proceder. Stąd kolejne akcje i plany, których realizację szeryf powierza najbardziej pechowemu i nieudacznemu człowiekowi w okolicy...

Niesławne opowieści o nieudolności szeryfa? Phi! Nie uszczuplają szeryfiej szkatuły, więc po co przywiązywać do nich wagę? Więcej nawet - stanowią doskonałe wyjaśnienie, dlaczego do królewskiej kasy trafia czasem mniej złota, niż powinno. Któż dojdzie, że ze zgłoszonej jako zrabowana kwoty zaledwie jedną trzecią przejęli banici a reszta znalazła się w skarbcu szeryfa?

Ot i cała tajemnica...

[quote]...Robin <...> nie wstawiałby chyba Willowi "ciemnoty", że zachowują Guy'a przy życiu li tylko ze szlachetności serca.[/quote]
Wiesz, różne rzeczy się robi, żeby podtrzymać morale oddziału i nie dopuścić do erozji wizerunku "bezkompromisowego bojownika o wolność, równość i te pe" ];->

Ailleann · Wysłany: Pon 8:59, 09 Paź 2006 Temat postu:

Heh, Nick_T, brawo. Very Happy

Twoja wersja jest bardzo przekonująca.

@ Cukiernia- nie rozumiem dlaczego wciąż tak dziwnym wydaje Ci się fakt, że Robin nie chciał zabić Guya. Najpierw scenarzyści musieli doprowadzić do momentu, kiedy okaże się, że stojący po przeciwnych stronach barykady są braćmi. I zagwozdka. O ile zabicie tyrana dla bohatera pozytywnego to czyn chwalebny, o tyle przed zabiciem brata, bohater pozytywny się wzdraga. Uderzenie we własną krew, pozostawia bardzo brzydką szramę na nieskalanym wizerunku bohatera pozytywnego- niezależnie jak złym człowiekiem byłby jego brat.
Robin albo świetnie zdaje sobie z tego sprawę- albo karmi się złudzeniami co do siebie i swojej misji- patrz cytat:

Robin: "If we kill Gisburne in cold blood, then we'd be no better than he is."
Will: "Well, what makes you think we are?"

Will jest realistą, Robin idealistą. Proste.

Cukiernia ciast trujących · Wysłany: Pon 22:47, 09 Paź 2006 Temat postu:

Ailleann, mam wrażenie po Twoim drugim poście, że już się nie emocjonujesz aż tak i nie odbierasz prostego żądania precyzji jak kpin - i słusznie. Coś za łatwo Cię wyprowadzić z równowagi.

Chyba mnie nie zrozumiałaś, po prostu twierdzenie, że "na takim właśnie idealizmie i postawie zaangażowanej bazuje większość legend i baśni" wydaje mi sie bzdurką, a Ty nie przytoczyłaś choćby marnego Szewczyka Dratewki (alias Kozojeda Wink

) jako zaangażowanego idealisty, by mnie przekonać, że się mylę. Ale to jest właściwie nie na temat, więc możemy odpuścić.

A jasnowłosy Robin oczywiście wiedząc, że Guy jest jego bratem, nie może i nie chce go zabić - tu masz rację. Ale to nie on opowiadał, że powstrzymuje go przed tym szlachetność.
Nadal uważam, że zabijanie z zimną krwią żołnierzy przy jednoczesnym tłumaczeniu się, że nie zabije się ich dowódcy z obawy przed staniem się równie złym jak on jest pęknięciem w tej postaci. Alternatywą byłoby tylko zdjęcie z siebie etykietki szlachetnego (i popsucie mitu) - bo przecież nie zaprzestanie zabijania.

Nick_T

Trochę bym Cię podręczyła o to, czy wymierający w tym tempie (i z łatwością, na którą sam zwróciłeś uwagę) wciąż rekrutowani niebiescy byliby mniej kosztowni niż jednorazowa porządna obława. Chyba, że każdy zostawał zarżnięty przed wypłatą i kasa zostawała w kieszeni szeryfa. Ale skąd wtedy brać następnych chętnych? Przeież chyba powstałyby jakieś "opowieści niesamowite" o "trójkącie sherwoodzkim", skąd zaden niebieski (prócz Guy'a) nigdy nie wyjdzie żywy.
Poza tym wizerunek Szeryfa-strategosa mogę kupić Smile

Ale Robina-strategosa już nie.

Ailleann · Wysłany: Pon 23:24, 09 Paź 2006 Temat postu:

Nick_T · Wysłany: Pią 15:44, 13 Paź 2006 Temat postu:

@ Ailleann
[quote]Heh, Nick_T, brawo. Twoja wersja jest bardzo przekonująca. [/quote]

Dziękuję, miło to słyszeć :-)
W końcu to przecież tak właśnie było... ;-)

@ Cukierenka
[quote]Trochę bym Cię podręczyła o to, czy wymierający w tym tempie <...> wciąż rekrutowani niebiescy byliby mniej kosztowni niż jednorazowa porządna obława. Chyba, że każdy zostawał zarżnięty przed wypłatą i kasa zostawała w kieszeni szeryfa. Ale skąd wtedy brać następnych chętnych? [/quote]

Ależ męcz mnie i dręcz! Ale ostrzegam, że będę się bronił ;-)
Żołd wypłacany był oczywiście z dołu, więc szanse na to, żeby wojak zszedł z tego padołu zanim mu się w danym miesiącu kasę wypłaci są całkiem spore. ;-) Ale ja nie o tym...

Co do tempa wymierania niebieskich w "trójkącie sherwoodzkim" - dinozaurom to by oni nie zaimponowali jednak... ;-) Wciąż zapominamy o skali zjawiska. Banici przedstawieni w RoS (bo np. u Pacyńskiego, Pyle'a czy Kraszewskiego było inaczej) to zaledwie 8 ludzi! 8 ludzi, których celem nie było wybicie wszystkich normańskich najeźdźców (a przynjamniej jeszcze nie teraz ;-). Jeśli zabili w ciągu miesiąca 4-6 żołnierzy, to w skali Nottinghamskiego garnizonu strata była pomijalna.
To dopiero w ostatnich latach (jakoś tak od wojny w Wietnamie) zaczęto traktować śmierć żołnierzy jako coś, co nie powinno mieć miejsca. Przedtem... "Soldiers have a habit of dying. It's an occupational hazard." jak mawiał De Rinault ;-)

Zawsze się znajdą chętni do narażania życia za pieniądze. W końcu przeciez nikt nie wierzy, że to właśnie jego trafi strzała. Tak samo, jak w to, że to właśnie jego potrąci samochód gdy będzie przebiegał przez jezdnię...

A jeśli chodzi o szlachetność Robina, to skąd pomysł, że był szlachetny?
Wiem, podkładam się, ale może by tak zacząć nowy flejm, pod tytułem: "Dowody na szlachetność Robina"? ;-)

Cukiernia ciast trujących · Wysłany: Śro 23:49, 25 Paź 2006 Temat postu:

Nick_T · Wysłany: Pią 17:05, 27 Paź 2006 Temat postu:

Ja sam:

Cukiernia ciast trujących · Wysłany: Czw 21:08, 02 Lis 2006 Temat postu:

Czyli mam elegancko przyjąć elegancką kapitulację? Wink

Czy tylko stwierdzić, że konsekwentnie zgadzam się z Twoimi tezami z początku postu?

Nick_T · Wysłany: Pią 0:10, 03 Lis 2006 Temat postu:

Jeśli zaakceptujemy świat "superbanitów", to mój wywód o nieszkodliwości działań banitów należy zrewidować: banda jest nieszkodliwa tak długo, jak długo nie przekracza granic działań nakreślonych w serialu, czyli nie atakuje za często, nie zabija nikogo ważnego i nie próbuje wejść do Nottingham i przejąć władzy ;-)

Jeśli przyjmiemy wymagany logiką świat, w którym banici są doskonałymi łucznikami i świetnymi szermierzami, ale bez "supermocy", to mój wywód jest poprawny. :-D

Piotr · Wysłany: Wto 14:42, 20 Lut 2007 Temat postu:

Przedewszystkim odnośnie Kuszy to Kusza w porównaniu z łukiem była powolniejsza moze bardziej celna ale zbyt wolna, ponadto łuk zwłaszcza walijski a takim się banici posługują ma większy zasięg. Co do uzbrojenia to nie jestem pewien czy gdyby aktorzy nosili, rzeczywiście zbroje z epoki to byliby w stanie rzeczywiście poruszać się i walczyc. Odnośnie twojego zdania na temat Robin Hooda to zgadzam się tylko częściowo w pierwszej części Robin Hood i Czarnoksieżnik w ogóle nie walczył mieczem głównie posługiwał się łukiem w drugiej niewiele. MOżna by powiedzieć, że w pierwszej części pod kierownictwem Scarletta dopiero się uczył nim posługiwać.

Nick_T · Wysłany: Wto 15:53, 20 Lut 2007 Temat postu:

Nie mówię, że trzeba jak Abberline (brawo!) przeczytać wszystkie posty na forum, ale już wątek w którym się pisze wypadałoby...

przykuta · Wysłany: Czw 13:03, 15 Mar 2007 Temat postu:

Siły światła i ciemności - Robin nie jest po JEDNEJ ze stron. On jest równowagą dla tego świata.

"Robin zobaczył kobietę na skraju lasu opłakującą swego syna, którego nie tak dawno zabił. Wszedł do lasu i się powiesił" - był taki szorcik - pamięta ktoś?

Dlaczego niebiescy to ofermy? No a skąd Szeryf brał tego żołnierza, jak nie spośród wieśniaków? I kto szedł na akcję - Gisburne i ci, którzy akurat nie mieli wymówki - czyli wypychanie nowych przed szereg, bo lepszego żołnierza szeryf zapewne wolał trzymać w zamku. Robin to nie był pierwszy banita czy rzezimieszek. Lepiej było udawać, że się nie żyje, niż się narażać na kolejne strzały.

Co do Helmowego Jaru - zerżnęli z RoS - pamiętacie akcję z The Greatest Enemy z ucieszką ze wsi - tam był mniejszy mostek, ale spychali żołdaków taczką z obornikiem Very Happy

Mimo absurdu ta scena mi się podoba - w tym odcinku oddany był duch walki wszystkich bohaterów. Will i jego walka do końca, John jako siłacz, Nasir - profesjonalista i skrytobójca. Poza tym jego czyli fightera walka z Gisburnem, który wcale nie jest fajtłapą.

Albion · Wysłany: Śro 7:16, 26 Wrz 2007 Temat postu:

Jeszcze wracając do liczby zabijanych przez bandę żołnierzy w każdym odcinku filmu - to też mnie trochę raziło, zwłaszcza jak ogląda się kilka odcinków pod rząd. Za dużo tych trupów na realia średniowieczne , za łatwo giną mimo kolczug, tarcz, itd. Film to tylko film, ale wygląda to niestety mało realnie : gdyby szeryf tracił miesięcznie kilku- kilkunastu ludzi tylko w starciach z jedną bandą banitów to byłoby to bardzo dużo. Czasem widzowie myślą o wojnach, bitwach średniowiecznych z perspektywy dzisiejszych czasów, także jeśli chodzi o liczebność wojsk i liczbę ofiar. Tymczasem wtedy były inne proporcje w liczbach - często w wielkich bitwach ginęło...kilkunatu ludzi (chociażby bitwa pod Cedynią), a wielu było rannych. I tego mi trochę brakuje w serialu - wystarczyło pokazać, że banda nie większość zabijała, a ciężko raniła - byłoby to niewątpliwie bardziej realne. Smile

Trufla · Wysłany: Czw 11:15, 27 Wrz 2007 Temat postu:

Albion:

Albion · Wysłany: Czw 20:22, 27 Wrz 2007 Temat postu:

Trufla · Wysłany: Czw 23:01, 27 Wrz 2007 Temat postu:

Albion - generalnie masz rację Very Happy

Ale taki już urok serialu...chyba musimy jakoś przełknąc parę niedociągnieć...i w sumie przełykamy bo serial ma tyle uroku, ze trudno go znielubić za te walki i brak logiki gdzieniegdzie...ale to tak jakby czepiać sie też tego, ze Wickam ograbiano z jedzenia a ludzie dalej żyli Smile

Szymon · Wysłany: Nie 15:29, 31 Sie 2008 Temat postu:

Co do umiejętności szermierczych Robina to mam pewną koncepcję. Tak naprawdę niewiele wiemy o jego dzieciństwie. Nie sądzę, żeby Robin nabył te wszystkie umiejętności wychowując się pod opieką prostego młynarza. Wszak uciekając z Nottingham sparował kilka ciosów Gisburna. Musiał mieć na ten temat jakieś pojęcie, w przeciwnym razie Sir Guy rozpłatałby go raz dwa. A scena, w której Scarlet udziela mu wskazówek – to był po prostu trening, jakich wiele.

W filmie „Braveheart - Waleczne Serce” po śmierci ojca młody William Wallace zostaje wzięty pod opiekę swojego stryja, o imieniu Argyle. Ten daje mu wykształcenie i uczy władać orężem. Może w przypadku Robina z Loxley było podobnie? Może pojawił się ktoś, kto nauczył Robina czytać, pisać, strzelać z łuku i posługiwać się mieczem? Mógłby to być jego krewny, towarzysz broni Ailrica albo ktoś wysłany przez Herna. Skądinąd wiemy, że Herne powierzał misje różnym osobom (np. Ailric, czy jednoręki łucznik z „Mieczy Waylanda”), a przecież musiał czuwać nad Robinem w okresie dorastania.

Temat otwarty na fanfic. Może natknęliście się na coś w podobnym stylu? Bo coś mi się wydaje, że historia z jeleniem i wtrąceniem do lochu to nie była pierwsza przygoda Robina Wink

Szymon · Wysłany: Wto 0:03, 04 Lis 2008 Temat postu:

Tu chciałbym jeszcze odnieść się do kwestii „oszczędzania” Gisburna. Otóż moim zdaniem nie jest tak, że Robin i spółka nie chcą go zabić!

Pamiętajmy, że dialog między Robinem, a Willem w „Lord of the Trees” odbywa się w konkretnych okolicznościach, mianowicie po schwytaniu i uwięzieniu Gisburna, Bertranda de Nivelle i pozostałych najemników. Robin próbuję przekonać Szkarłatnego, że nie można ot tak po prostu, z zimną krwią („in cold blood”) zamordować Gisburna. Jeńców się nie zabija, niezależnie od tego, czy są to ludzie pokroju Gisburna, czy zwykli żołnierze. Nie przypominam sobie, by banici kiedykolwiek zabili któregoś ze swoich jeńców. Gisburne nie stanowił tutaj żadnego wyjątku.

Fakt, że Gisburne wychodzi cało z opresji, tłumaczyłem sobie zawsze tym, że koleś miał po prostu szczęście (na które wpływ zapewne mieli scenarzyści Wink

). Często bywało tak, że na pierwszy ogień szli dowodzeni przez niego żołnierze, więc siłą rzeczy banici musieli uporać się w pierwszej kolejności z nimi. Gdy większość z nich została zabita lub rozpędzona na cztery wiatry, i już w tym momencie wiadomo było, że akcja zakończyła się powodzeniem, nie było sensu dożynać osaczonego Gisburna. Jak już wspomniałem jeńców się nie zabija. Czym innym jednak jest starcie podczas bitwy, akcji, zasadzki.

Gdy przyjrzymy się indywidualnym pojedynkom Gisburna np. z Robinem, to zauważymy, że Robin oddaje ciosy w taki sposób, aby tego Sir Guya zabić lub przynajmniej zranić. W odcinku „Alan a Dale” w scenie zasadzki jest moment kiedy Guy porwał Mildred i próbował z nią uciec konno. Marion już miała na celowniku Gisburna, i gdyby Alan jej nie przeszkodził (najwyraźniej z obawy, że Mildred może zostać przypadkowo postrzelona), Sir Guy zapewne wylądowałby na ziemi ze strzałą w plecach. Ten obrót spraw zezłościł Małego Johna, który krzyknął: „Mieliście do niego strzelać!”. Nawiasem mówiąc Marion była po raz kolejny o krok od wysłania Gisburna na tamten świat w odcinku „King’s fool”.

Niezbyt jednak trafiają do mnie rozważania Robin Hooda w „Seven poor knights from Acre”, podczas ćwiczeń strzeleckich.

Will: Trzeba było go zabić, gdy była ku temu okazja.
Robin: Bardziej nam się przyda będąc żywym. Ludzie nienawidzą Gisburna i wszystkiego za czym stoi. Im bardziej będzie ich nękał, tym bardziej oni będą po naszej stronie. Pomyśl... Szpiedzy w każdej wiosce. Posłańcy. I nie tylko po wioskach. Już teraz mamy ludzi w Nottingham.

Przyznam, że ta logika do mnie jakoś nie trafia. To znaczy, że co? Robin walczy z Gisburnem w obronie nękanych ludzi, ale jednocześnie jest mu na rękę, że Sir Guy będzie ich nękał jeszcze bardziej, bo dzięki temu… łatwiej mu będzie walczyć z Gisburnem? Czy tak?

Całe szczęście, że w kolejnym odcinku, czyli „Alan a Dale” tego typu rozważania Robin odłożył na bok.