"Robin Hood" - Tadeusz Kraszewski

Ailleann

Miło się czyta. Język z lekka niedzisiejszy, ale przyjemny. Swego czasu książka niezmiernie mi się podobała, pomimo tego, że nie przepadam za polskimi imionami w obcych legendach Wink

(Marianna, Elżbieta, Jonasz, Ryszard...)
Jak już wspomniałam, najnowsze wydanie ma zostać okrojone, a właściwie okaleczone- wycięte "krwawe" sceny, żeby młodzieży nie straszyć (jakby nic gorszego dzieciątka nie widziały), wycięte sceny nieprzyzwoite - pocałunek Marianny i Robina przed zawarciem związku małżeńskiego, zaloty Robina do Elżbiety, itepe. (oczywiście, młodzież nasza byłaby tym POTWORNIE zgorszona). Generalnie jestem przeciwna takim zmianom- skoro książka świetnie się sprzedawała jeszcze kilka lat temu, po co poprawiać? Lepsze jest wrogiem dobrego, a nadgorliwość gorsza od faszyzmu.

Nick_T · Wysłany: Pią 10:11, 22 Wrz 2006 Temat postu:

Mam stare (bardzo stare..) wydanie tej książki. To była moja pierwsza książka o Robinie w Kapturze i mimo mijających lat wciąż dażę ją ogromną sympatią.

Tak jak napisałaś, Ailleann, język jest nieco niedzisiejszy, ale powiedzmy sobie szczerze, że i tak o wiele mniej niż klasyczny "Robin" Pyle'a ;-)
Z drugiej strony, historia opowiedziana przez Kraszewskiego jest moim zdaniem najlepiej od strony logicznej trzymającą się kupy wersją legendy Robina. Postacie mają swoje motywy, które są nieco poważniejsze i bardziej realne niż "...i uniósł się Robin słusznym gniewem, łuk swój wierny, cisowy chwycił i skrzyknąwszy swych wesołych kompanów ruszył..."
Ludzie nie przychodzą z nikąd i nie "wiszą w próżni": mają domy, rodziny, przyjaciół.

Oczywiście, wszystko jest bardzo uproszczone i mocno doprawione ideologią (ucisk biedaków przez możnych, walka narodowowyzwoleńcza sasów...) ale wciąż jest to moim zdaniem książka warta przeczytania.
Zobaczymy, co powiem po przeczytaniu "Sherwood" Parke Godwin, której to książki już zacząłem szukać, ale w tej chwili Kraszewski jest na szczycie mojej listy literatury o banicie w kapturze.

O dziwo, nie przeszkadzały mi za bardzo polskie imiona - może dlatego, że było to przed czasami RoS. Trochę mi się potem mieszało tylko, czy ten mnich to było ojciec Hiacynt, czy brat Tuck ;-)

May morning · Wysłany: Pią 21:03, 22 Wrz 2006 Temat postu:

No proszę! Miłość do Robin Hooda jak widać rodzinna Very Happy

Super

Lord Of The Trees · Wysłany: Pon 17:35, 16 Paź 2006 Temat postu:

Po raz kolejny podchodzę do Kraszewskiego. Mam siódme wydanie, niczym Albion, który był siódmym mieczem Waylanda, nabyte w starej, klimatycznej księgarni, jakich dziś już prawie nie ma, ale... nie jest to wizja Robin Hooda, jakiej oczekuję. Zapewne, sądząc z opisów, nie jest nią także ksiązka "Sherwood" Parke Godwina.

Otóż, nie interesuje mnie przebieg wydarzeń, tzw. prawda historyczna, realność pragmatyczna postaci, idealne odniesienia przestrzenno - czasowe. Na przykład w filmie nie przeszkadzają mi nielogiczności, oszczędzanie Gisburnea itp. Film jest, jak obrazy impresjonistów, które przedstawiają świat nie takim, jakim jest, ale jakim być powinien. I za tym tęsknię także w literaturze.

Co z tego, że taki Gisburne w filmie nie ginie postokroć, pomimo tyluż okazji? Co z tego, że są na ekranie kusze, mimo iż wówczas były prawnie zabronione?

Za to mamy Hernea, mamy brązowy obraz ze zgniło zieloną poświatą, niczym stare klisze ORWO, mamy muzykę, od której przechodzą dreszcze w trzewiach, mamy finezyjne, subtelne smaczki i niedopowiedzenia, które składają się na impresyjny klimat. Gdy w pierwszym odcinku ginie młynarz, nie widać wbijanego miecza w ciało, ale... woda w stawie zabarwia się na czerwono.

Tego mi brakuje w książce. Miast czytać o wbitym mieczu we wroga, naprawdę wolałbym uwidzieć "a woda młyńska przybrała barwę purpury".

Lilith · Wysłany: Nie 23:36, 29 Paź 2006 Temat postu:

Witałam się już z Tobą?
Jestem demonica.
Wyrywam i pożeram serca osobom nieostrożnie obchodzącym się z magią. Zwłaszcza magią słowa.

Lord Of The Trees · Wysłany: Pon 0:57, 30 Paź 2006 Temat postu:

Lilith · Wysłany: Pią 14:31, 03 Lis 2006 Temat postu:

Napisałam odpowiedź na Twój post, ale komputer mi się zawiesił zanim kliknęłam "Wyślij". Evil or Very Mad

Jestem wściekła i nie mam czasu pisać jeszcze raz. Wrrrr.... Więc będzie telegraficznie (i przepraszam za formę).

Twoje argumenty na temat impresjonistów i Albionu to dużo słów bez sensu.
Nie zamierzałam atakować ambientu ani Twoich utworów. Lubię ambient przy pracy albo na zasypianie. Miałam na myśli, że Twoja twórczość mówi coś o Tobie.
Jak czytam, zgadzamy się w kwestii, że klimat nie przeszkadza logice i spójności i nawzajem. Rzeczywiście nie ma co o tym dyskutować.
Na przyszłość komentując książkę odnoś się do jej treści, a nie do tego, że nie jest RoS-em.

Cukiernia ciast trujących · Wysłany: Sob 0:20, 04 Lis 2006 Temat postu:

Lordzie of the trees: "sztafaż" poprawnie pisze się przez "ż". Popraw to, proszę, w swoim poście.

Lord Of The Trees · Wysłany: Sob 3:28, 04 Lis 2006 Temat postu:

Trufla · Wysłany: Pon 2:02, 11 Gru 2006 Temat postu:

Ksiażke tą mam w domu i polecam, choć po RoS wszystko nam wydawać sie bedzie nie tym Robin Hoodem(tak myślę)...ale przeczytać warto

ulth · Wysłany: Sob 21:06, 26 Gru 2009 Temat postu:

Jimmy · Wysłany: Nie 23:27, 24 Sty 2010 Temat postu:

Udało mi się nabyć tą książkę w "Taniej książce" na Łaziennej w Toruniu za 2 zł Very Happy

Elfica · Wysłany: Śro 19:59, 01 Lis 2017 Temat postu:

Jestem świeżo po lekturze.

Czyta się, ujęłabym to, sympatycznie. Książka zdecydowanie dla młodzieży. Napisana lekkim językiem, momentami dość wciągająca...

Ale takie przeszkadzajki rzuciły mi się w oczęta:

Autor opisuje zimowe Sherwood zatopione w gęstym śniegu, pełne zasp, przez które nie można było się przedostać... a ja się zastanawiam czy tak mogło być rzeczywiście. Podobno średniowiecze było ciepłe więc uderzyły mnie nieco te mocno zimowe opisy...

Pochodzenie przydomka Hood rozczarowało mnie bardzo. Mały Robinek jako dziecko miał za duży kapturek na głowie, toteż kuzynostwo podśmiechując się z niego, nadało mu przezwisko Hood i tak się to przyjęło na dalsze lata... (Serio? Takie to infantylne...)

Przeszkadzały mi nieco angielskie imiona połączone z polskimi przydomkami. I tak oto jest Will, Til, Jim, John, Tom... o przydomkach Dostojny, Chucherko, Borsuk, Wisielec...
Jest i Sir James Sowa! Nie brzmi to za dobrze, lekko dekoncentruje.

Reszta relaksująca, przenosi w czasy młodości, gdy czytało się głównie takie niewinne opowieści.
No i moja wersja (Wydawnictwo Miejskie, 2006) nie ma wyciętych pocałunków, a więc jest potwornie gorsząca Wink

Synherna · Wysłany: Śro 23:29, 21 Lis 2018 Temat postu:

Dostałem ją w wieku ok. 8-10 lat i wtedy było to cudo. Czytając to wtedy ok. 30 lat temu miałem przed oczami Michaela Praeda, Jodi Trott i wszystkich RoSowych aktorów, bo już wtedy było po emisji w TVP.

Łączenie przydomków polskich z angielskimi imionami specjalnie mi wtedy nie przeszkadzało ale teraz nie wiem jak bym zareagował. Wracałem do tej lektury raz czy dwa na przestrzeni lat, ale zapamietałem ją zdecydowanie jako taką lekką i przyjemną lekturę dla młodzieży, więc nie bardzo po co jest wracać. Polecałbym pewnie jak ktoś ma dzieci czy młodsze rodzeństwo w wieku kilku czy kilkunastoletnim. Z powieści robinopodobnych czytałem tylko Pyle'a który wydał mi się już w wieku ok. 8-10 lat niestrawny i trącący zdechłym szczurem Arturem więc za bardzo nie mam porównania ale jak bym polecał jakąś klasyczną wersję legendy to na pewno Kraszewskiego, za lekkość, prostą co prawda ale zwartą i szybko płynącą fabułę, i przede wszystkim za nastrój.

To co mi się najbardziej podobało jak byłem dzieciakiem, że w przeciwieństwie do większości wersji czy to filmowych, czy książkowych, tutaj mamy happy end. I o ile zazwyczaj byłem i nadal jestem wrogiem takich klasycznych bajkowych "żyli długo i szczęśliwie", to tutaj to mnie wcale nie raziło i wyszło jakoś tak naturalnie. Podoba mi się też, że Kraszewski oddał upływ czasu, że Robin, Marianna i reszta starzeją się, a to rzadko spotykane zjawisko jeśli chodzi o takich "nieśmiertelnych" herosów jak Robin Hood.

Hmm muszę sobie tego Robina z Connerym (z seniorem oczywiście nie z blond juniorem) zobaczyć, tam też nasz bohater jak również jego oblubienica byli nieco nadgryzieni zębem czasu.

Elfica · Wysłany: Czw 9:41, 22 Lis 2018 Temat postu:

Ja Kraszewskiego czytałam raz jeden, na starość, czyli całkiem niedawno i podeszłam chyba zbyt poważnie do niego, dlatego tak mi przeszkadzało dwujęzyczne nazewnictwo.

W Robin Hoodzie, którego napisał Roger Lancelyn Green, bohaterowie również się starzeją. Więc polecam zbadać sprawę, tym bardziej, że ten R.H. to czołówka światowa. I czyta się wybornie. Jestem świeżo po lekturze. Szukam teraz natchnienia, żeby we właściwym miejscu napisać co trzeba.

Anava · Wysłany: Pią 18:21, 26 Lut 2021 Temat postu:

Czytałam książka bardzo przyjemna i lekko się to czytało brakowało mi Guya który się w niej nie pojawia