Robin of Sherwood - serial o idealistach

marrac

RoS jest dla mnie typowym przykladem serialu, w ktorym glownym motorem dzialan sa idee.
1. Idea walki dobra ze zlem. W bardzo widoczny sposob pokazana dobra druzyna RObina i zli ludzie Szeryfa - z czasem okazuje sie jednak, ze tu nie chodzi tylko o walke miedzy tymi konkretnymi ludzmi. Jak widac - nawet smierc głownego bohatera nie spowodowala upadku koncepcji walki o sluszna sprawe. Robin Hood to idea - idea czlowieka walczacego ze zlem. Ludzie szybko to podchwycili - akceptuja nowego Robina, zaakceptowali by kazdego innego. (jak bylem maly to nie moglem tego zaakceptowac. Teraz jak widze ostatni odcinek z czarnym Robinem, to ciary mi przechodza po plecach, gdy po jego smierci pojawia sie nowy koles w kapturze, a Szeryf mowi - "to się nigdy nie skonczy)
2. Wiadomo "nic nigdy nie zostanie zapomniane". "Wazne by mierzyc w cel..." To drugie przypomina troche Camusowską wersję egzystencjalizmu - samo zycie jest celem w sobie. Sensem zycia jest dazenie do jakiegos celu, a nie jego osiagniecie. Tu celem jest walka ze zlem - trzeba to robic, nie mozna sie na zlo zgadzac.
3. Glowni bohaterowie - Robin i Robert to typowi idealisci. Sa mlodzi i wierza, że moga zmienic swiat. Pierwszy ma charyzme na tyle duza, ze jest w stanie pociagnac za soba ludzi, ktorzy juz zwatplili w czlowieka (np. Will). Drugi pochodzi z wyzszych sfer a w imie idei wyzbywa sie swoich przywilejow. Fajnie to zrobili. Z doswiadczenia wiem, ze w prawdziwym zyciu, mogloby sie szybko okazac ze Robert robi to troche dla zabawy i nagle opuszcza swoja druzyne, kiedy by mu sie znudzilo juz bieganie po lesie. ALe tu taczej tak nie jest. JEst jak powinno byc.

4. Milosc pomiedy Robinem a MArion, a takze pomiedy RObertem i MArion - tez jest pokazana w niezwykly sposob. To piekne uczucie - wyidealizowane, bedace jescze w najfajniejszej fazie istnienia.

Na razie tyle.

vesilene

Hound of Lucifer