Twierdza 2 [Stronghold 2] - Zbuduj sobie Średniowiecze

vesilene

Gra, której jeszcze nie przeszłam nawet w połowie, ale moje pierwsze wrażenia opiszę, jako że zdążyła już wzbudzić we mnie spore emocje, a dodatkowo pasuje do ogólnego klimatu RoS.

Zainteresowała mnie Twierdza nie tylko ze względu na Średniowiecze, lecz również z tego powodu, że jest ona kolejnym wspaniale czasochłonnym produktem z Firefly Studios, z której to stajni miałam przyjemność zapoznać się już z CivCity: Rome.

Twierdza 2 to tak zwana strategia czasu rzeczywistego. Możemy zbudować własny zamek oraz spełniać potrzeby nie zawsze wiernych poddanych, ale także możemy stoczyć strategiczną bitwę z którymś z sąsiadów i przejąć jego terytorium (albo niestety odwrotnie). Gra ma zasadniczo wiele wspólnego ze starym ale jarym Age of Empires, ale różni się pod względem zdecydowanie lepszej grafiki, bardziej skomplikowanego przemysłu, możliwości podglądania wnętrz budynków i humorzastych mieszkańców. Obecnie we własnym grodzie odnotowałam pewne niegodności związane z tym ostatnim. Nikt już nie chce pracować i wszyscy kradną xD Tak więc w chwili obecnej siedzę z nosem w poradniku.

POCZĄTKI:

Nowi gracze powinni rozpocząć od Kampanii Symulacyjnych, których celem jest realizacja żądań samego króla. Dzięki temu możemy stopniowo uczyć się do czego służą poszczególne budynki i obiekty dostępne w grze od tych najprostszych po te bardziej wymagające oraz w jaki sposób zaplanować ich budowę, aby to wszystko trzymało nam się kupy. Mimo to dobrze jest również zerkać do poradnika od czasu do czasu. Gdyż jeśli na dzień dobry wybierzemy sobie Tryb Swobodnej Budowy i ot tak postawimy kościół (bo fajnie wygląda), to możemy narazić się na małe niezadowolenie ze strony ludności. Jeśli kościół ma poprawnie funkcjonować i odprawiać nabożeństwa w średniowiecznych ciemnościach, potrzebuje świec, czyli Wytwórni Świec. Oczywiście świece nie biorą się z powietrza, toteż obok wytwórni należy zbudować pasieki xD

POŻYWIENIE:

Jak wiemy w Średniowieczu istniały pewne prawnie ustanowione różnice w składnikach menu dla biednych i bogatych. Na potrzeby gry ta granica została wyznaczona bardziej bezkompromisowo. Świnkami, warzywkami i winem nie wyżywimy więc prostego ludu. Takie dania trafią tutaj tylko do Kuchni Lorda, z której to wierni słudzy na wielkich półmisach dostarczę je prosto na zamkowy stół. Lord wyprawia uczty mniej więcej raz w tygodniu i osobiście uwielbiam podglądać, jak goście ciamkają, bekają i spluwają podczas posiłku Very Happy

Dla prostych obywateli pozostają jabłka z sadu, chleb z piekarni (który potrzebuje młyna, który potrzebuje zboża) oraz oczywiście piwo (które potrzebuje browaru, który potrzebuje chmielu).

HIGIENA:

Moje pierwsze zbudowane miasto opanowała plaga szczurów, a cały teren pokryły góry śmieci. Ponieważ oczywiście inteligjentnie zaczęłam rozgrywkę od Trybu Swobodnej Budowy. Błąd! James Błąd! Okazuje się, że szczury roznoszą choróbstwa (jasna sprawa), nie wspominając już o rozkładających się odpadkach. Ludzie będą chorować zamiast pracować, a w najgorszym wypadku po prostu padać jak muchy. Toteż zawczasu należy pomyśleć o zsypach na śmieci. Z kolei na szczury świetnie polują sokolnicy wyposażeni w wyszkolone sokoły (prawda, de Rainault?).

WOJSKOWOŚĆ:

Na tym polu nie odnotowałam co prawda sukcesów (najpierw muszę uporać się z moimi świeżo upieczonymi brudasami i komuchami), ale dostępne dla gracza możliwości w tej dziedzinie prezentują się iście malowniczo. Oprócz standardowych wyszkolonych żołnierzy mamy również możliwość zbudowania wszelkiego rodzaju fantastycznych pułapek, od niewidocznych dla wroga rowów z niespodziankami poprzez różnego rodzaju spadające na ich głowy ciężkie przedmioty, jak bale i kamienie, bądź rozżarzoną smołę. Oczywiście do tego wszystkiego, nie wykluczając żołnierzy, potrzeba będzie odpowiedniej ilości różnorakich surowców.

PODSUMOWANIE:

Niejako pogubiłam się w tej grze. Na przykład przy stawianiu budynków brakuje mi głosu w rodzaju "Hej! Żeby ten budynek funkcjonował, potrzebne będzie to i to!". Podobny głos doradcy pomagał właśnie w Civcity: Rome, a ja zdecydowanie wolę słuchać, niż czytać. Mimo to jest to dla mnie osobiście skromna niedogodność wagi jednego punktu, co sprawia, że przy mojej ogólnej fascynacji klimatem gry wystawiłabym jej spokojnie ocenę 9/10. Jest bardzo średniowiecznie i bardzo mniam. Po części można by potraktować ją także edukacyjnie. Polecam wszystkim zakochanym z średniowiecznych klimatach Smile

A także zapraszam do dzielenia się wrażeniami.

JAK NABYĆ DROGĄ KUPNA:

Wprawdzie gra jest dosyć wiekowa (premiera odbyła się w roku 2006) i w sumie w większości sklepów jej zasoby zostały wyczerpane. Niemniej jednak za przyzwoitą cenę 22,98 można obecnie nabyć ją jeszcze w [link widoczny dla zalogowanych] oraz oczywiście na Allegro.

Link: [link widoczny dla zalogowanych]

Dyrr · Wysłany: Śro 8:12, 15 Wrz 2010 Temat postu:

ech, fajnie tak poczytać o grach, tak generalnie.....
niestety, w moim przypadku kompletnie brak na to czasu (dom, rodzina, praca etc)
ale, jak było się młodym, to się grało przez całe noce - bardzo miło to wspominam

także, vesilene, zazdroszczę, że masz czas i możesz:)

vesilene · Wysłany: Śro 8:51, 15 Wrz 2010 Temat postu: