"Wesołe przygody Robin Hooda" - Howard Pyle

Rejestracja

Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości

Zaloguj

"Wesołe przygody Robin Hooda" - Howard Pyle
Idź do strony Poprzedni 1, 2

Forum Robin of Sherwood Strona Główna -> Literatura

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat


	Nasir

Dołączył: 13 Lis 2016

Posty: 204

Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

Wysłany: Pią 14:18, 15 Wrz 2017 Temat postu:


Bardzo dobra książka. Ciekawe opisy walk i turniejów, zwłaszcza łuczniczych z udziałem Robina i członków "Wesołej Kompanii". Na jednym z nich Robin potrójnie trafia w 10. Za każdym razem kolejna strzała przebija następną. W tej wersji Robin z Loxley to Robert z Huntingdon. Pamięta ktoś w jakich czasach się rozgrywała?

Powrót do góry

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat


	Elfica

Administrator

Dołączył: 06 Wrz 2006

Posty: 1386

Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

Skąd: z lasu
Płeć: Kobieta

Wysłany: Śro 5:50, 27 Wrz 2017 Temat postu:


Nic już nie pamiętam. Niebawem będę zabierać się znowu za czytanie wszystkich Robin Hoodów, naszła mnie znowu faza (kończę właśnie oglądać RoS).

Powrót do góry

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat


	Nasir

Dołączył: 13 Lis 2016

Posty: 204

Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

Wysłany: Czw 9:47, 28 Wrz 2017 Temat postu:

Elfica napisał:

Nic już nie pamiętam. Niebawem będę zabierać się znowu za czytanie wszystkich Robin Hoodów, naszła mnie znowu faza (kończę właśnie oglądać RoS).

Hehe. Znam to zamiłowanie do czytania literatury o Robin Hoodzie. Najbardziej odpowiada mi wersja Pyle'a, powieści na kanwie serialu RoS (Nie pamiętam tytułu ;/) i ewentualnie Kraszewskiego (gdyby tylko usunąć z tej jego powieści niektóre słowa!). Chce się teraz zabrać za "Krzyżowca z Sherwood" i jego kontynuację "Ojca chrzestnego z Sherwood" pióra Angusa Donalda. Jest to powieść awanturnicza, w której odheroizowano Robin Hooda i jego bandę. Twisted Evil

Ostatnio zmieniony przez Nasir dnia Czw 3:11, 28 Wrz 2017, w całości zmieniany 1 raz

Powrót do góry

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat


	Grzegorz

Dołączył: 25 Mar 2017

Posty: 126

Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

Skąd: Police
Płeć: Mężczyzna

Wysłany: Pią 3:57, 29 Wrz 2017 Temat postu:


Jakie są najlepsze książki o Robin Hoodzie, o królu Arturze, ogólnie o Anglii w tamtym czasie ? (dostępne na polskim rynku )

Powrót do góry

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat


	Nasir

Dołączył: 13 Lis 2016

Posty: 204

Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

Wysłany: Pią 15:05, 29 Wrz 2017 Temat postu:

Grzegorz napisał:

Jakie są najlepsze książki o Robin Hoodzie, o królu Arturze, ogólnie o Anglii w tamtym czasie ? (dostępne na polskim rynku )

W temacie o literaturze historycznej naukowej i popularnonaukowej zamieściłem obszerną bibliografię monografii naukowych, popularnonaukowych i artykułów naukowych o Robin Hoodzie. Historycy analizujący źródła historyczne (akta sądowe, kroniki) oraz ballady, badali je niezwykle krytycznie i z wielką dozą ostrożności. Niemal wszyscy doszli do wniosku, że był pierwowzór postaci Robin Hooda, a banitów nawiązujących do jego działalności było przynajmniej kilku. Jak się okazuje w balladach o Robinie jest kilka ziarenek prawdy. No może trochę więcej. Laughing

Jako ciekawostkę zdradzę jeszcze, że słowo Robin Hood powinno być zapisywane "Rob in the Hood", co oznacza Rob (Robert) w Kapturze albo Robert Kaptur. Termin ten jest równoznaczny z "The Hooded Man, czyli "Człowiek w kapturze". Staroangielskie imię Robert po starofrancusku brzmi "Robyn" (Robin).

Osobiście uważam, że legenda o Robin Hoodzie jest prawdziwa. Mówi o autentycznej postaci. Przez końcówkę XII wieku, cały XIII wiek i sporą część XIV wieku Robin Hooda był tematem tabu. Dopiero od około połowy XIV w. zaczęto rozpowszechniać jego legendę. Robili to zwolennicy Wat Tylera przygotowujący powstanie warstw niższych przeciwko królowi Ryszardowi II, możnym i rycerstwu w Anglii. Zobaczmy, że głównym wrogiem Robina nie bez powodu był kler, zwłaszcza ten zajmujący najbardziej intratne stanowiska kościelne, np. opatów, biskupów, arcybiskupów, prymasa etc.

Co do beletrystyki o Robin Hoodzie to rozpocząłbym od ballad o nim traktujących.

Ballady o Robin Hoodzie

„Robin Hood and Little John”,
„Robin Hood Rescuing Will Stutly”,
„Robin Hood and the Tanner”,
„Robin Hood and the Golden Arrow”,
„Robin Hood's Progress to Nottingham",
„The Bold Pedlar and Robin Hood”,
„The Jolly Pinder of Wakefield”,
„The Geste of Robin Hood”,
„Robin Hood and the Ranger”,
„Little John Goes a Begging”,
„Robin Hood's Fishing",
„Robin Hood and Allin a Dale”,
„The King's Disguise, and Friendship with Robin Hood",
„Robin Hood and Maid Marian",
„Robin Hood and Guy of Gisborne”,
„Robin Hood and Queen Catherin”,
„Robin Hood and the Bishop”,
„Robin Hood and the Bishop of Hereford (version A)”,
„Robin Hood and the Bishop of Hereford (version B)”,
„Robin Hood and the Curtal Friar”,
„Robin Hood and the Monk”,
„Robin Hood and the Pedlars”,
„Robin Hood and the Prince of Aragon”,
„Robin Hood and the Shepherd”,
„Robin Hood and the Tinker”,
„Robin Hood and Will Scarlett”,
„Robin Hood’s Birth”,
„Robin Hood's Golden Prize",
„A Lytell Geste of Robin Hode",
„Breeding, Valour, and Marriage”,
„Robin Hood’s Delight”,
„Robin Hood Rescuing Will Stutly”,
„Robin Hood and the Valiant Knight”,
„Robin Hood's Chase",
„The Death of Robin Hood”.

Powieści awanturnicze, awanturniczo-wojenne, sensacyjne o Robin Hoodzie

Howard Pyle, Wesołe Przygody Robin Hooda
Tadeusz Kraszewski, Robin Hood
Tadeusz Kraszewski, Marianna żona Robin Hooda
Roger Lancelyn Green, Robin Hood z Zielonego Lasu
Parke Godwin, Sherwood
Tomasz Pacyński, Sherwood
Tomasz Pacyński, Maskarada
Tomasz Pacyński, Wrota światów
Angus Donald, Krzyżowiec z Sherwood
Angus Donald, Ojciec chrzestny z Sherwood

JAK widzisz jest tego całkiem sporo. Ballady pochodzą z XIV-XVI w. Wszystkie są w języku staroangielskim. Życzę owocnej kwerendy i miłej lektury! Twisted Evil

Opowieści o królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu nie są spójną całością, lecz tworzą kilka częściowo niezależnych linii narracyjnych.

Główna narracja związana jest z historią rządów króla Artura. Uther Pendragon po latach bitew jednoczy Brytanię. W związku z Igerną płodzi Artura, którego oddaje Merlinowi. Artur rośnie w ukryciu, jako przybrany syn sir Hektora. Kiedy wyciąga wetknięty w skałę magiczny miecz, zostaje uznany nowym królem Brytanii. Osiada w zamku Camelot, gdzie zbiera wokół siebie najznamienitszych rycerzy, znanych jako rycerze Okrągłego Stołu. Poślubia Ginewrę, córkę Leodegrance'a. Duża część legend arturiańskich dotyczy dworskiego życia w Camelocie i przygód poszczególnych rycerzy. Ten „złoty okres” musi jednak dobiec do końca. Ginewrę i pierwszego rycerza Okrągłego Stołu – Lancelota, łączy romans, który doprowadzi do rozbicia jedności Camelotu. W siłę rosną też przeciwnicy rządów Artura, np. Morgana Le Fay i Mordred. W wielkiej bitwie pod Camlann Mordred rani Artura. Rana okazuje się śmiertelna i Artur w towarzystwie trzech królowych odpływa do Avalonu.

Równie ważna linia narracyjna związana jest z poszukiwaniem Graala. Kultura dworska i celtycka ustępują tu pierwszeństwa wpływom chrześcijańskim i gnostyckim. Jedynie nieliczni rycerze (Bors, Galahad, Parsifal), odpowiadający nowemu ideałowi świętego rycerza mogą wypełnić misję Graala. Wraz z wypełnieniem się misji Graala, epoka arturiańska odchodzi w przeszłość.

Niezależne cykle tworzą również legendy związane z dziejami Merlina, Tristana i Izoldy czy sir Lamoraka.

Beletrystyka o Merlinie:

Legendy średniowieczne o Merlinie, Arturze i Rycerzach Okrągłego Stołu

Nennius (VIII w.), "Historia Brittonum" - po raz pierwszy pojawia się wzmianka o Arturze)
Chretien de Troyes (1135?-1183) – "Érec et Énide", "Cligès, Lancelot, Yvain" oraz "Percewal". Chretien jako pierwszy wprowadził motyw Graala do legend arturiańskich (w Percewalu).
Geoffrey z Monmouth (XII w.) – "Prophetiae Merlini" (Przepowiednia Merlina), "Historia Regum Britanniae" (Historia królów Brytanii) i "Vita Merlini" (Żywot Merlina). Geoffrey z Monmouth po części bazuje na zapiskach Nenniusa.
Wersje kontynuatorów Chretiena de Troyes: Wauchier de Denain, Gerbert de Montreuil, Manessier
XII wiek – rękopisy, w których można znaleźć fragmenty podań zwartych w czternastowiecznych manuskryptach: "Llyfr Coch Hergest" i "Llyfr Gwyn Rhydderch" – od XIX w. znanych jako "Mabinogion".
Wolfram von Eschenbach (XII-XIII w.) – "Parsifal". Autor korzysta z dzieł Chretiena de Troyes.
Robert de Boron (XIII w.) – "Joseph d’Arimathie (ok. 1199-1201), Merlin i Perceval". Schrystianizował legendy arturiańskie i jako pierwszy powiązał Graala z Jezusem (miał to być kielich, z którego pił Jezus).
Cykl "Wulgaty", czyli "Post-Vulgate Merlin" oraz "Vulgate Mort Artu". Obejmuje dwie anonimowe opowieści o Graalu, powstałe pomiędzy rokiem 1210 a 1230.

Znamy nam dziś kanon arturiańskich składa się z licznych epizodów. Główna oś fabularna opowieści skupiona jest wokół króla Artura oraz Rycerzy Okrągłego Stołu, jego rządów i upadku na skutek spisku i zdrady Mordreda. Stopniowo kolejni twórcy sięgają do tradycji celtyckiej i wzbogacają różne wątki. Chrétien de Troyes wprowadza do legend arturiańskich motyw miłości Lancelota i Ginewry a także świętego Graala. Autor Józefa z Arymatei, Merlina i Parsifala, Robert de Boron, po raz pierwszy mówi o magicznym Mieczu z Kamienia, wprowadza również wiele wątków chrześcijańskich, łącząc między innymi Graala z osobą Chrystusa i Józefa z Arymatei. Do dzieł Roberta de Borona nawiązuje cykl wulgaty. Wtedy też miłość Lancelota do Ginewry staje się, obok zdrady Mordreda, jedną z przyczyn upadku królestwa. Również Morgana uczestniczy w spisku przeciwko królowi Arturowi. Późniejsze opowieści łączą dzieje Tristana i Izoldy z opowieściami o królu Arturze. U Thomasa Malory szczególne miejsca zajmują nawiązania do mitologii celtyckiej.

Z motywem Rycerzy Okrągłego Stołu związana jest opowieść o Zielonym Rycerzu, Królu Rybaku i poszukiwaniu świętego Graala. W starszych wersjach można również trafić na motyw wyprawy po Kocioł Obfitości, który potem całkowicie ustąpił miejsca Graalowi. Z osobą króla Artura związane są także losy jego siostry Morgany i nieślubnego, zrodzonego z kazirodczego związku, Mordreda.

Mity celtyckie, w tym o Merlinie, Arturze i Rycerzach Okrągłego Stołu

T. Margul, Mity z pięciu części świata, Warszawa 1989.
Mitologie świata. Celtowie, pod red. J. Kałużna-Ross, Warszawa 2007.
J. Gąsowski, Mitologia Celtów, Warszawa 1987.
J. Matthews i C. Matthews, Mitologia Wysp Brytyjskich, Poznań 1997.

Słowniki i encyklopedie poświęcone mitom celtyckim

S. Botheroyd, P. F. Botheroyd, Słownik mitologii celtyckiej, Katowice 1998.
J. Simpson, S. Roud, A Dictionary of English Folklore, Oxford 2000.
P. Monaghan, The Encyclopedia of Celtic Mythology and Folklore, New York 2004.
J. Sherman, Storytelling. An Encyclopedia of Mythology and Folklore, Nowy York 2011.

Powieści i cykle powieściowe z gatunku magia fantasy i magia & miecz fantasy (o Merlinie, Arturze i Rycerzach Okrągłego Stołu)

Marion Zimmer Bradley, Mgły Avalonu (The Mists of Avalon),
Thomas Archibald Barron, cykl "Merlin":
- "Nieznane lata",
- "Siedem pieśni",
- "Szalejący ogień",
- "Lustro losu",
- "Skrzydła czarodzieja",
Stephen R. Lawhead, cykl "Pendragon":
- "Taliesin" (tom 1),
- "Merlin" (tom 2),
- "Artur" (tom 3),
- "Pendragon" (tom 4),
- "Graal" (tom 5).

Jakie książki poświęcone Anglii Cię interesują? Mógłbyś doprecyzować?

Ostatnio zmieniony przez Nasir dnia Pią 17:01, 29 Wrz 2017, w całości zmieniany 4 razy

Powrót do góry

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat


	Grzegorz

Dołączył: 25 Mar 2017

Posty: 126

Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

Skąd: Police
Płeć: Mężczyzna

Wysłany: Pią 17:08, 29 Wrz 2017 Temat postu:


Ale odpisales szczegolowo. Twoje posty w ostatnim czasie sa bardzo dlugie i potrzeba cierpliwosci do ich przeczytania. Anglia - co sie dzialo w Anglii w tamtym czasie jak zyl Robin Hood, jakie wojny prowadzila i z kim, jak zginal krol Artur, krol Jan, itp.

Powrót do góry

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat


	Nasir

Dołączył: 13 Lis 2016

Posty: 204

Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

Wysłany: Pią 18:22, 29 Wrz 2017 Temat postu:

Grzegorz napisał:

Ale odpisales szczegolowo. Twoje posty w ostatnim czasie sa bardzo dlugie i potrzeba cierpliwosci do ich przeczytania.
Anglia - co sie dzialo w Anglii w tamtym czasie jak zyl Robin Hood, jakie wojny prowadzila i z kim, jak zginal krol Artur, krol Jan, itp.

Skoro nie chce Ci się czytać mojego postu to jak chcesz przeczytać książki po 300-400 stron o Merlinie, Arturze i Rycerzach Okrągłego Stołu? Zadałeś pytanie to odpowiedziałem, więc nie rozumiem Twojego dziwacznego postu?? Nygusie weź się do czytania. Czas w końcu wyleczyć się z lenistwa. Cool

Teraz do meritum. O śmierci króla Artura dowiesz się z legend średniowiecznych i tych współcześnie opracowanych oraz powieści fantasy. Ich wykaz podałem Ci powyżej. W nich znajdziesz odpowiedzi na nurtujące Cię pytania.

Tak z czystej ciekawości. Co nie chce się czytać i lepiej bez czytania od kogoś otrzymać dawkę solidnej wiedzy? Laughing

Moja rada dla Ciebie: Zamiast pytać poszukaj lepiej książek z podanej przeze mnie bibliografii i zdobądź wiedzę uczciwie z ich lektury.

No niech będzie, że ostatni raz wykaże odrobinę wyrozumiałości. i odpowiem Król Artur zginął w bitwie z Mordredem, swoim synem i siostrzeńcem. Excalibur został zwrócony Pani Jeziora, gdyż Artur był tylko jego dzierżawcą. Ciężko ranny Artur po bitwie z wojskiem Mordreda został zabrany przez trzy boginie na specjalnej łodzi do Avalonu, czyli celtyckich Zaświatów.

W Anglii za czasów Ryszarda Lwie Serce i Jana bez Ziemi działo się wiele. Za rządów Ryszarda, z powodu jego nieobecności w Anglii osłabła władza centralna. Baronowie urośli w siłę. Na domiar złego król wracając z III krucjaty z Ziemi Świętej dostał się do niewoli austriackiego księcia Leopolda V. Jak do tego doszło? No cóż to długa historia... Zła pogoda zmusiła wracającego z III krucjaty Ryszarda do zatrzymania się na bizantyjskiej wyspie Korfu. Cesarz Izaak II Angelos miał za złe Ryszardowi, że ten zajął bizantyjski Cypr. Ryszard rychło opuścił więc Korfu, w towarzystwie czterech rycerzy, w przebraniu templariusza. Szczęście mu jednak podczas drogi powrotnej nie sprzyjało i okręt Ryszarda rozbił się w pobliżu Akwilei. Króla czekała więc niebezpieczna droga przez środkową Europę. Ryszard udał się do swojego szwagra, księcia saskiego Henryka Lwa. Po drodze przechodził przez ziemie księcia austriackiego. W gospodzie niedaleko Wiednia został rozpoznany i aresztowany przez ludzi Leopolda V, który mścił się za zniewagę pod Akką oraz oskarżał Ryszarda o przyczynienie się do śmierci swojego kuzyna, Konrada z Montferratu. Ryszard i jego towarzysze podróżowali jako ubodzy pielgrzymi, ale wydał ich bogaty pierścień na palcu króla oraz fakt, że zamówił on pieczonego kurczaka, przysmak arystokracji.

Książę Leopold przekazał więźnia cesarzowi Henrykowi VI, ten zaś zamknął go w zamku Dürnstein, gdzie Ryszard napisał poemat „Ja nus hons pris” w języku okcytańskim, w którym wyrażał swoje żale z powodu opuszczenia przez towarzyszy. Cesarz zażądał za Ryszarda okupu w wysokości 150 000 marek. Królowa Eleonora rozpoczęła zbieranie tej sumy. Posiadacze ziemscy byli zobowiązani zapłacić czwartą część wartości ich posiadłości, podatki zostały podwyższone, a skarby kościelne skonfiskowane. Henryk zapowiedział, że uwolni króla po przekazaniu mu 2/3 sumy okupu. Tymczasem Filip August i Jan bez Ziemi zaoferowali cesarzowi 80 tys. marek, jeśli przetrzyma on Ryszarda w więzieniu do 1194 r. Henryk odrzucił tę propozycję. Pieniądze zostały przekazane cesarzowi przez jego ambasadorów i Ryszard odzyskał wolność. Filip August napisał wówczas do Jana: "Strzeż się. Diabeł jest na wolności".

W rezultacie jak to przedstawiłem pokrótce cała Anglia musiała uzbierać astronomiczną sumę 150 tysięcy marek na okup za Ryszarda Lwie Serce! Jan bez Ziemi próbował knuć przeciwko swojemu bratu. Korzystając z nieobecności władcy w Anglii Francuzi zajęli Normandię (dziedziczne ziemie Plantagenetów w płn. Francji). Za czasów Ryszarda narastał ponadto konflikt saksońsko-normandzki oraz między najniższymi warstwami (chłopi, mieszczanie, tzw. yeomani, czyli wolni ludzi utrzymujący się z pracy zarobkowej, często dzierżawcy dóbr ziemskich) a rycerstwem, możnymi i królem, którego apogeum nastąpi w II poł. XIV w. (powstanie Wata Tylera z 1381 roku). Ten ostatni konflikt przeciągnął się na czasy panowania Jana bez Ziemi i jego następców.

Jan popadł w konflikt z papieżem Innocentym III. Powodem sporu była obsada stolicy arcybiskupiej w Canterbury po śmierci arcybiskupa Huberta Waltera, który zmarł 13 lipca 1205 r. Na temat osoby nominata doszło do sporu między królem i biskupami a kapitułą w Canterbury. Doszło to tego, że i król i kapituła wybrali swoich kandydatów. Kiedy obydwaj nominaci pojawili się w Rzymie, papież unieważnił ich nominacje i wybrał własnego kandydata, Stephena Langtona. Król Jan odmówił zaakceptowania Langtona jako arcybiskupa. Na tym stanowisku poparł go angielski kler i baronowie.

W lipcu 1207 r. Jan wygnał mnichów z Canterbury. W odpowiedzi papież nałożył interdykt na Królestwo Anglii. Król odpowiedział konfiskatą majątków kościelnych. Konflikt przeciągał się, a papież, obawiając się upadku wiary w Anglii, zezwolił w 1209 r. na odprawianie mszy przed kościołami. W listopadzie 1209 r. papież ekskomunikował króla Jana. W lutym 1213 r. papież zagroził Janowi pozbawieniem go korony, jeśli się nie podda. Król musiał się ugiąć i w 1213 r., w obecności legatów papieskich w kościele templariuszy w Dover, król oddał swoje państwo w opiekę Boga i świętych Piotra i Pawła. Zobowiązywał się płacić również roczną daninę papieżowi w wysokości 1000 marek (700 z Anglii i 300 z Irlandii). Papież ze swej strony udzielił poparcia Janowi w konflikcie z baronami.

Janowi udało się utrzymać i utwierdzić swoją władzę na wyspach. W 1208 r. wyprawił się do południowej Walii, w 1209 r. na pogranicze szkockie, w 1210 r. do Irlandii, a w 1211 r. stłumił powstanie w północnej Walii. Te kampanie kończyły się sukcesami króla Jana. Jego głównym celem pozostawało jednak odzyskanie andegaweńskich posiadłości na kontynencie. Aby zdobyć fundusze potrzebne na wyprawę, Jan nałożył ogromne podatki na Żydów i feudałów oraz skonfiskował majątki Kościoła. W 1212 r. był już gotowy do wojny, ale konflikt z baronami uniemożliwił mu wypłynięcie. W tym samym czasie plany inwazji na Anglię snuł Filip August, ale William de Longespee, 3. hrabia Salisbury zniszczył francuską flotę pod Damme.

Dopiero w lutym 1214 roku Jan przeprawił swoją armię na kontynent i wylądował w La Rochelle. Zawarł również sojusz z cesarzem Ottonem IV i hrabią Flandrii Ferdynandem, którzy mieli zaatakować Francję od północy. Jan zaatakował z Gaskonii, bezskutecznie próbując zdobyć Angers. Królowi udało się przeciągnąć na swoją stronę Lusignanów i przy ich pomocy zdobyć miasto. Wtedy pojawiły się wojska francuskie pod dowództwem następcy tronu, księcia Ludwika, które zmusiły Jana do ucieczki. Pomimo przewagi liczebnej Anglików inicjatywa należała do Francuzów, którzy odzyskiwali utracone zamki. Król Jan mógł się pocieszać tylko tym, że doprowadził do podziału sił francuskich i Filip stanie z mniejszymi siłami przeciwko wojskom cesarskim.

W sierpniu 1214 r. do Jana dotarła wieść o bitwie pod Bouvines, stoczonej 27 lipca, zakończonej całkowitą klęską wojsk cesarskich. Tym samym stało się jasne, że kampania na kontynencie została przegrana. Nie odzyskano żadnych ziem, prestiż został poważnie nadwątlony, Anglia stała na skraju bankructwa, a skarb świecił pustkami. Po powrocie do Anglii Jan musiał stawić czoło rebelii baronów.

Na skutek niepowodzeń wojennych, wysokich podatków i nadużyć królewskich urzędników doszło do równoczesnego buntu duchownych, szlachty i miast. 10 czerwca 1215 roku kilku baronów połączyło siły i ruszyło na Londyn. Wymusili oni na królu podpisanie w Runnymede pod Windsorem 15 czerwca 1215 Wielkiej Karty Swobód. Zapisy Karty gwarantowały miastom wolność handlu, duchownym prawo obsadzania biskupów. Król nie mógł podwyższać podatków bez porozumienia z radą królewską złożoną z baronów, biskupów i arcybiskupa oraz więzić nikogo bez wyroku sądowego. Złamanie przez króla któregoś z ustaleń uprawniało baronów do wypowiedzenia posłuszeństwa i nawoływania do powszechnego powstania. Uważa się, że Wielka Karta dała początek ustrojowi Anglii i przyczyniła się do powstania parlamentu. Ze swej strony baronowie złożyli przysięgę na wierność Janowi.

Rychło jednak okazało się, że Jan nie ma zamiaru przestrzegać postanowień Wielkiej Karty. Już latem 1215 r. doprowadziło to do wojny między królem a jego baronami.

Konflikt ten szybko przekształcił się w konflikt dynastyczny, gdyż baronowie postanowili zdetronizować króla Jana, a na jego miejsce wybrali księcia Ludwika, następcę tronu Francji. W listopadzie 1215 r. Ludwik wysłał posiłki do Anglii, sam przybył wiosną 1216 r. i ruszył za królem Janem, który znajdował się w Kencie. Marsz był jednak powolny, gdyż inwazja francuska spotkała się z nieprzychylnym odzewem ze strony papieża, który był seniorem króla Anglii.

Do Kentu wojska Ludwika dotarły 21 maja 1216 roku. Król Jan nie zdecydował się na bitwę i uciekł do Winchesteru. Ludwik uzyskał wolną drogę do Londynu. Do stolicy Anglii wkroczył bez walki i w katedrze św. Pawła został okrzyknięty królem. Wielu baronów złożyło mu hołd, wśród nich był również król Szkocji Aleksander II. Ludwik rychło ponowił pościg za Janem. 14 czerwca zdobył Winchester. Następnie ruszył oblegać główny port na kanale La Manche, Dover. Trwające od 19 lipca do 14 października oblężenie nie przyniosło rezultatów i Ludwik wycofał się do Londynu.

Tymczasem wojska króla Jana oblegały Rochester, który kilka lat wcześniej został na rozkaz Jana mocniej ufortyfikowany. Oblężenie przeciągało się więc w nieskończoność. Tymczasem stan zdrowia króla pogarszał się. Zmarł on 18 lub 19 października 1216 w zamku w Newark. Jako przyczynę jego śmierci podaje się głównie dyzenterię, wypicie zbyt dużej ilości młodego brzoskwiniowego wina lub nawet otrucie. Dokonać miał tego mnich ze Swineshead. Król, posilając się w tym mieście, zapytał o cenę chleba. Mnich podał mu astronomiczną kwotę. Król się zdenerwował i powiedział, że jeśli przeżyje jeszcze pół roku, funt chleba będzie kosztował funt srebra. Wówczas zakonnik, uzyskawszy wpierw rozgrzeszenie od księdza, który poparł jego plany, zebrał w ogrodzie jad z ropuchy i podał królowi do wina. Wersję tę przedstawił William Szekspir w dramacie Król Jan.

Król Jan został pochowany w katedrze w Worcester. Pozostawił po sobie tak złą pamięć[potrzebny przypis], że nigdy już nie dawano następcom tronu imienia Jan.

Bibliografia - Sytuacja w Anglii w XI-XIII w. i rządy Jana bez Ziemi

Aberth, John. (2003) A Knight at the Movies: Medieval History on Film. London: Routledge. ISBN 978-0-415-93886-0.
Barlow, Frank. (1999) The Feudal Kingdom of England, 1042–1216. Harlow, UK: Pearson Education. ISBN 0-582-38117-7.
Barrett, Nick. (2007) "The Revenues of King John and Philip Augustus Revisited," in Church (ed) 2007.
Bartlett, Robert. (2000) England Under the Norman and Angevin Kings: 1075–1225. Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-822741-8.
Bevington, David. (2002) "Literature and the theatre," in Loewenstein and Mueller (eds) 2002.
Bolton, J. K. (2007) "English Economy in the Early Thirteenth Century," in Church (ed) 2007.
Bradbury, Jim. (1998) Philip Augustus, King of France 1180–1223. London: Longman. ISBN 978-0-582-06058-6.
Bradbury, Jim. (2007) "Philip Augustus and King John: Personality and History," in Church (ed) 2007.
Brown, Reginald Allen. (1989) Rochester Castle: Kent. London: English Heritage. ISBN 978-1-85074-129-9.
Carpenter, David. (1996) The Reign of Henry III. London: Hambledon Press. ISBN 978-1-85285-137-8.
Carpenter, David. (2004) Struggle for Mastery: The Penguin History of Britain 1066–1284. London: Penguin. ISBN 978-0-14-014824-4.
Church, Stephen D. (1999) The Household Knights of King John. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-55319-3.
Church, Stephen D. (ed) (2007) King John: New Interpretations. Woodbridge, UK: Boydell Press. ISBN 978-0-85115-947-8.
Churchill, Winston. (1958) A History of the English-Speaking Peoples, Volume 1. London: Cassell. OCLC 634802587.
Coss, Peter. (2002) "From Feudalism to Bastard Feudalism," in Fryde, Monnet and Oexle (eds) (2002).
Curren-Aquino, Deborah T. (1989a) "Introduction: King John Resurgent," in Curren-Aquino (ed) 1989b.
Curren-Aquino, Deborah T. (ed) (1989b) King John: New Perspectives. Cranbury, US: University of Delaware Press. ISBN 978-0-87413-337-0.
D'Amassa, Don. (2009) Encyclopedia of Adventure Fiction: the Essential Reference to the Great Works and Writers of Adventure Fiction. New York: Facts on File. ISBN 978-0-8160-7573-7.
Danziger, Danny and John Gillingham. (2003) 1215: The Year of the Magna Carta. London: Coronet Books. ISBN 978-0-7432-5778-7.
Duffy, Sean. (2007) "John and Ireland: the Origins of England's Irish Problem," in Church (ed) 2007.
Duncan, A. A. M. (2007) "John King of England and the King of the Scots," in Church (ed) 2007.
Dyer, Christopher. (2009) Making a Living in the Middle Ages: The People of Britain, 850 – 1520. London: Yale University Press. ISBN 978-0-300-10191-1.
Elliott, Andrew B. R. (2011) Remaking the Middle Ages: The Methods of Cinema and History in Portraying the Medieval World. Jefferson, US: McFarland. ISBN 978-0-7864-4624-7.
Fryde, E. B., D. E. Greenway, S. Porter and I. Roy (eds) (1996) Handbook of British Chronology, third edition. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-56350-X.
Fryde, Natalie, Pierre Monnet and Oto Oexle. (eds) (2002) Die Gegenwart des Feudalismus. Göttingen, Germany: Vandenhoeck and Ruprecht. ISBN 978-3-525-35391-2.
Fryde, Natalie. (2007) "King John and the Empire," in Church (ed) 2007.
Galbraith, V. H. (1945) "Good and Bad Kings in English History," History 30, 119–32.
Gillingham, John. (1994) Richard Coeur de Lion: Kingship, Chivalry, and War in the Twelfth Century. London: Hambledon Press. ISBN 978-1-85285-084-5.
Gillingham, John (2001) The Angevin Empire. (2nd edition) London, UKL Hodder Arnold. ISBN 0-340-74115-5.
Gillingham, John. (2007) "Historians without Hindsight: Coggshall, Diceto and Howden on the Early Years of John's Reign," in Church (ed) 2007.
Given-Wilson, Chris. (1996) An Illustrated History of Late Medieval England. Manchester: Manchester University Press. ISBN 0-7190-4152-X.
Harper-Bill. (2007) "John and the Church of Rome," in Church (ed) 2007.
Harris, Jesse W. (1940) John Bale, a study in the minor literature of the Reformation. Urbana, US: Illinois Studies in Language and Literature.
Hodgett, Gerald. (2006) A Social and Economic History of Medieval Europe. Abingdon, UK: Routledge. ISBN 978-0-415-37707-2.
Holt, James Clarke. (1961) The Northerners: A Study in the Reign of King John. Oxford: Oxford University Press. OCLC 862444.
Holt, James Clarke. (1963) King John. London: Historical Association. OCLC 639752123.
Holt, James Clarke. (1984) "The Loss of Normandy and Royal Finance," in Holt and Gillingham (eds) 1984.
Holt, James Clarke and John Gillingham (eds) (1984) War and Government in the Middle Ages: Essays in Honour of J. O. Prestwich. Woodbridge, UK: Boydell Press. ISBN 978-0-389-20475-6.
Hunnisett, R. F. (1961) The Medieval Coroner. Cambridge: Cambridge University Press. OCLC 408381.
Huscroft, Richard. (2005) Ruling England, 1042–1217. Harlow, UK: Pearson. ISBN 0-582-84882-2.
Inwood, Stephen. (1998) A History of London. London: Macmillan. ISBN 978-0-7867-0613-6.
Johnson, Hugh. (1989) Vintage: The Story of Wine. New York: Simon and Schuster. ISBN 0-671-68702-6.
Jordan, William Chester. (1991) "Isabelle d'Angoulême, by the Grace of God, Queen," in Revue belge de philologie et histoire, 69, 821–852.
Lawler, John and Gail Gates Lawler. (2000) A Short Historical Introduction to the Law of Real Property. Washington DC: Beard Books. ISBN 978-1-58798-032-9.
Lloyd, Alan. (1972) The Maligned Monarch: a Life of King John of England. Garden City, US: Doubleday. OCLC 482542.
Loewenstein, David and Janel M. Mueller. (eds) (2002) The Cambridge History of Early Modern English Literature. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-63156-3.
Maley, Willy. (2010) "'And bloody England into England gone': Empire, Monarchy, and Nation in King John," in Maley and Tudeau-Clayton (eds) 2010.
Maley, Willy and Margaret Tudeau-Clayton. (eds) (2010) This England, That Shakespeare: New Angles on Englishness and the Bard. Farnham, UK: Ashgate Publishing. ISBN 978-0-7546-6602-8.
Mason, Emma. (2008) King Rufus: The Life and Murder of William II of England. Stroud, UK: The History Press. ISBN 978-0-7524-4635-6.
McEachern, Claire. (2002) "Literature and national identity," in Loewenstein and Mueller (eds) 2002.
McLynn, Frank. (2007) Lionheart and Lackland: King Richard, King John and the Wars of Conquest. London: Vintage Books. ISBN 978-0-7126-9417-9.
Moss, V. D. (2007) "The Norman Exchequer Rolls of King John," in Church (ed) 2007.
Norgate, Kate. (1887) England Under the Angevin Kings, vol. 2. London: Macmillan. OCLC 373944.
Norgate, Kate. (1902) John Lackland. London: Macmillan. OCLC 1374257.
Poole, Stephen. (1993) From Domesday Book to Magna Carta 1087–1216. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-285287-6.
Potter, Lois. (1998) Playing Robin Hood: the Legend as Performance in Five Centuries. Cranbury, US: University of Delaware Press. ISBN 978-0-87413-663-0.
Power, Daniel. (2007) "King John and the Norman Aristocracy," in Church (ed) 2007.
Ramsay, James Henry. (1903) The Angevin Empire. London: Sonnenschein. OCLC 2919309.
Richardson, Douglas. (2004) Plantagenet Ancestry: a Study in Colonial and Medieval Families. Salt Lake City: Genealogical Publishing. ISBN 978-0-8063-1750-2.
Rowlands, Ifor W. (2007) "King John and Wales," in Church (ed) 2007.
Scott, Walter. (1998) Ivanhoe. Edinburgh: Edinburgh University Press. ISBN 978-0-7486-0573-6.
Seel, Graham E. (2012) King John: An Underrated King. London: Anthem Press. ISBN 978-0-8572-8518-8.
Stenton, Doris Mary. (1976) English Society in the Early Middle Ages (1066–1307). Harmondsworth, UK: Penguin. ISBN 0-14-020252-8.
Tulloch, Graham. (1988) "Historical Notes," in Scott (1998).
Turner, Ralph V. (2009) King John: England's Evil King? Stroud, UK: History Press. ISBN 978-0-7524-4850-3.
Vincent, Nicholas. (2007) "Isabella of Angoulême: John's Jezebel," in Church (ed) 2007.
Warren, W. Lewis. (1991) King John. London: Methuen. ISBN 0-413-45520-3.

Bibliografia - Ryszard I Lwie Serce i Królestwo Anglii za je go czasów

Addison, Charles (1842), The History of the Knights Templars, the Temple Church, and the Temple, London: Longman, Brown, Green, and Longmans.
Arnold, B (1999) [1985], German Knighthood 1050–1300, Oxford: Clarendon Press, ISBN 0-19-821960-1.
Allen Brown, R (1976) [1954], Allen Brown's English Castles, Woodbridge: The Boydell Press, ISBN 1-84383-069-8.
Brewer, Clifford (2000), The Death of Kings, London: Abson Books, ISBN 978-0-902920-99-6.
Cannon, John & Hargreaves, Anne (eds). Kings and Queens of Britain, Oxford University Press 2001, 2004, ISBN 0-19-860956-6. Richard I, by John Gillingham
Flori, Jean (1999), Richard the Lionheart: Knight and King, Translated by Jean Birrell, Edinburgh University Press, ISBN 978-0-7486-2047-0.
Flori, Jean (1999f), Richard Coeur de Lion: le roi-chevalier (in French), Paris: Biographie Payot, ISBN 978-2-228-89272-8.
Gillingham, John (1979), Richard the Lionheart, New York: Times Books, ISBN 0-8129-0802-3.
Gillingham, John (1989), Richard the Lionheart, Butler and Tanner Ltd.
Gillingham, John (1994), Richard Coeur De Lion: Kingship, Chivalry And War In The Twelfth Century, London.
Gillingham, John (2002) [1999], Richard I, London: Yale University Press, ISBN 0-300-09404-3.
Gillingham, John (2004), "Richard I (1157–1199), king of England", Oxford Dictionary of National Biography, retrieved 22 December 2009.
Graetz, H. Bella Löwy; Bloch, Philipp (1902), History of the Jews, Jewish Publication Society of America.
Harvey, John (1948), The Plantagenets, Fontana/Collins, ISBN 0-00-632949-7.
Leese, Thelma Anna (1996), Royal: Issue of the Kings and Queens of Medieval England, 1066–1399, Heritage Books Inc, ISBN 978-0-7884-0525-9.
Longford, Elizabeth (1989), The Oxford Book of Royal Anecdotes, Oxford University Press, ISBN 0-19-214153-8.
Maalouf, Amin (1984), "L'impossible rencontre", in J'ai lu, Les Croisades vues par les Arabes (in French) (XI, part V), p. 318, ISBN 2-290-11916-4.
Madden, Thomas F. (2005), Crusades: The Illustrated History (annotated, illustrated ed.), University of Michigan Press, ISBN 0-472-03127-9.
Martin, Nicole (18 March 2008). "Richard I slept with French king 'but not gay'". The Daily Telegraph. p. 11. See also "Bed-heads of state". The Daily Telegraph. 18 March 2008. p. 25. Archived from the original on 5 June 2008..
McNeill, Tom (1992), English Heritage Book of Castles, London: English Heritage and B. T. Batsford, ISBN 0-7134-7025-9.
Oman, Charles (1991) [1924], A History of the Art of War in the Middle Ages, Volume Two: 1278–1485 AD, Greenhill Books.
Packard, Sydney (1922), "King John and the Norman Church", The Harvard Theological Review, Cambridge University Press, 15 (1): 15–40, doi:10.1017/s0017816000001383
Prestwich, J.O. (2004) The Place of War in English History, 1066–1214. Boydell Press.
Purser, Toby (2004), Medieval England 1042–1228 (illustrated ed.), Heinemann, ISBN 0-435-32760-7
Ralph of Coggeshall, Chronicon Anglicanum.
Roger of Hoveden; Riley, Henry T. (translator) (1853), The annals of Roger de Hoveden: comprising The history of England and of other countries of Europe from A.D. 732 to A.D. 1201, 2, London: H.G. Bohn.
Roger of Hoveden, Gesta Regis Henrici II & Gesta Regis Ricardi Benedicti Abbatis, ed. William Stubbs, 2 vols, (London, 1867), available at Gallica.
Roger of Hoveden, Chronica Magistri Rogeri de Houedene, ed. William Stubbs, 4 vols, (London, 1868–71), available at Gallica.
Stafford, P., Nelson, J.L and Martindale, J. (2002) Law, Laity and Solidarities. Manchester University Press.
Turner, Ralph (1997), "Richard Lionheart and English Episcopal Elections", Albion: A Quarterly Journal Concerned with British Studies, The North American Conference on British Studies, 29 (1): 1–13, doi:10.2307/4051592.
Turner, Ralph V.; Heiser, Richard R (2000), The Reign of Richard Lionheart, Ruler of the Angevin empire, 1189–1199, Harlow: Longman, ISBN 0-582-25659-3.

Bibliografia uzupełniająca - Ryszard I Lwie Serce i Królestwo Anglii za jego czasów

Ambroise, The History of the Holy War, translated by Marianne Ailes. Boydell Press, 2003.
Ralph of Diceto, Radulfi de Diceto Decani Lundoniensis Opera Historica, ed. William Stubbs, 2 vols (London, 1876).
Berg, Dieter. Richard Löwenherz. Darmstadt, 2007.
Edbury, Peter W. The Conquest of Jerusalem and the Third Crusade: Sources in Translation. Ashgate, 1996. [Includes letters by Richard reporting events of the Third Crusade (pp. 178–182).] ISBN 1-84014-676-1.
Gabrieli, Francesco. (ed.) Arab Historians of the Crusades, English translation 1969, ISBN 0-520-05224-2.
Gillingham, John, Richard Cœur de Lion: Kingship, Chivalry and War in the Twelfth Century, 1994, ISBN 1-85285-084-1.
Nelson, Janet L. (ed.) Richard Cœur de Lion in History and Myth, 1992, ISBN 0-9513085-6-4.
Nicholson, Helen J. (ed.) The Chronicle of the Third Crusade: The Itinerarium Peregrinorum et Gesta Regis Ricardi, 1997, ISBN 0-7546-0581-7.
Runciman, Steven. A History of the Crusades, 1951–54, vols. 2–3.
Stubbs, William (ed.), Itinerarium Peregrinorum et Gesta Regis Ricardi (London, 1864), available at Gallica. (PDF of anon. translation, Itinerary of Richard I and others to the Holy Land (Cambridge, Ontario, 2001)).
Medieval Sourcebook: Guillame de Tyr (William of Tyre): Historia rerum in partibus transmarinis gestarum (History of Deeds Done Beyond the Sea).
Williams, Patrick A (1970). "The Assassination of Conrad of Montferrat: Another Suspect?". Traditio. XXVI..
Reston, James Jr. "Warriors of God", 2001, ISBN 0-385-49562-5.

Informacje o Anglii w XI-XIII w., Ryszardzie Lwie Serce i Janie bez Ziemi spotkasz w następujących opracowaniach dostępnych w języku polskim:

Jan Baszkiewicz, Historia Francji, Wyd. Ossolineum 1978
Norman Davies, The Isles, a History, New York 1999, ISBN 0-19-513442-7
Tadeusz Manteuffel, Historia powszechna, Średniowiecze, Warszawa 1978
Regine Pernoud, Ryszard Lwie Serce, Warszawa 1994
Charles Phillips: The Illustrated Encyclopedia of Royal Britain. John Haywood, Richard G. Wilson (konsult.). New York: Metro Books, 2011. ISBN 978-1-4351-1835-5.
Steven Runciman, Dzieje wypraw krzyżowych, t. III, Warszawa 1998.

Zaciekawiłem Cię? Od czego zaczynasz? Czyżby od pozycji dostępnych w języku polskim, czyli tzw. wersji dla głupoli? Laughing

P.S. Pamiętam, że za czasów Ryszarda Lwie Serce, już w dniu jego koronacji na króla Anglii doszło do pierwszych incydentów z udziałem dworzan i Żydów, a następnie pogromów w Londynie tych ostatnich. Ciężkie to były czasy dla Żydów. Twisted Evil

Powrót do góry

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat


	Grzegorz

Dołączył: 25 Mar 2017

Posty: 126

Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

Skąd: Police
Płeć: Mężczyzna

Wysłany: Pią 19:08, 29 Wrz 2017 Temat postu:


Ja jestem nygusem - tutaj mnie trafiles - troche jest w tym prawdy. Dlaczego wersja polska jest dla glupoli - chyba lepiej czytac w jezyku polskim niz w angielskim jak sie nie zna dobrze jezykow obcych. Bardzo dlugi post Panie Nasir napisany.

Powrót do góry

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat


	Elfica

Administrator

Dołączył: 06 Wrz 2006

Posty: 1386

Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

Skąd: z lasu
Płeć: Kobieta

Wysłany: Śro 12:07, 04 Paź 2017 Temat postu:

Nasir napisał:

Właśnie czytam Kraszewskiego, a w sumie to dopiero zaczynam. O jakich słowach do usunięcia na przykład mówisz? Na razie czyta mi się gładko i przyjemnie...

Ja mam takie słowa z Robina H.Pyle - wycięłabym wszystkie: wesoły, wesoła, wesołego, wesołych, wesołą, wesołymi Wink

Powrót do góry

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat


	Nasir

Dołączył: 13 Lis 2016

Posty: 204

Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

Wysłany: Śro 21:18, 04 Paź 2017 Temat postu:

Elfica napisał:

Nasir napisał:

Kraszewski pisał trochę zbyt grzecznie i te jego imiona np. ojciec Hiacynt albo Marianna. Irytujące są te spolszczenia. Druga rzecz, która mi nie pasuje to relacja Marianna-Robin. Chodzi o sposób w jaki jest opisywana, a mianowicie typowa idealna miłość. Takie to wszystko "ugrzecznione". Zakończenie jest wkurzające. Mamy "happy end". Kraszewskiego ratuje bitwa z Czarnym Baronem i oblężenie dworu Partridge przez wojsko szeryfa z Nottingham.

Robin Hood jak wynika z ballad długo wzbraniał się przed kontaktami z kobietami. Jest to dosyć interesująca okoliczność. Niektórzy podejrzewali go nawet o homoseksualizm. Na szczęście niesłusznie. Osobiście uważam, że przez pewien czas nie chciał się wiązać. Może szukał takiej, która go naprawdę pokocha? Wiadomo jak to jest w bandzie. Kobiety są zmienne, a o niejedną kobietę wybuchł już konflikt zbrojny i niejeden facet pobił się ze swoim najlepszym kolegą właśnie o kobietę!

Pyle pisze z "jajem". Wspomina o Adamie Bellu. Pisze barwnym i żywym językiem kiedy opisuje potyczki i turnieje łucznicze. Obraz Robin w powieści Pyle'a jest najwierniejszy balladom i prawdzie. Na minus, że nie wyjaśnia czytelnikowi czemu Robin "przegrywa" z ludźmi, których werbuje na potencjalnych kompanów do swojej bandy. U Pyle'a Robin na końcu ginie po wielu latach na skutek podstępu przeoryszy, która upuszcza mu krwi. Bardziej realistyczne zakończenie i niezłe nawiązanie do pierwowzoru historycznego postaci.

Słowo wesoły i jego pochodne jakoś mi nie przeszkadza, chociaż faktycznie trochę za dużo go w powieści Pyle'a. Cool

Powrót do góry

Wyświetl posty z ostatnich:

	Forum Robin of Sherwood Strona Główna -> Literatura	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2
Strona 2 z 2

Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach

Regulamin