The Children of Israel (Dzieci Izraela)

Hound of Lucifer

Zapraszam do dyskusji na temat odcinka The Children of Israel (Dzieci Izraela).

Hound of Lucifer · Wysłany: Wto 11:05, 01 Lip 2008 Temat postu:

Niezły odcinek. Ciekawy spór o przywództwo między Willem i Robinem. Podoba mi się atak zaledwie 4 banitów na szeryfa wracającego z (fajnie zrobionym) wozem i kupą woja. No i wreszcie jakiś banita ucierpiał - Tuck dostał w łeb. Odcinek porusza ważny problem antysemityzmu i uczy tych, którzy o tym nie wiedzą, że pogromy Żydów zdarzały się już w średniowieczu (a nawet wcześniej).
To, co mniej mi się podobało to pościg organizowany przez szeryfa, w którym piechota biegła za jeźdźcami (tak naprawdę zdarza się tak również w innych odcinkach). Ale wiem, że to lekkie czepialstwo z mojej strony Smile

Nie podoba mi się natomiast zakończenie i porażenie szeryfa przez księgę - trochę takie bez pomysłu, zbyt łatwo odwraca się karta i źli chłopcy w sekundę tracą przewagę, dostają baty i uciekają.

Moja ocena (w skali 1-6): 4

Ralph · Wysłany: Wto 19:24, 01 Lip 2008 Temat postu:

Scena z porażeniem szeryfa przez magiczną księgę jest dla mnie jedną z najciekawszych w tym filmie, akurat mi się ten pomysł podoba.

Trufla · Wysłany: Śro 9:51, 02 Lip 2008 Temat postu:

Mi też się scena podoba...moze mamy okazję zaobserwowac bogata mimikę szeryfa ale co tam....dla mnie scena pomyslowa Very Happy

No i biedny Gisbourne, któego kolejna nie chciała...ten to miał pecha.
Choc nie zwracał uwagi na różnice wzrostu Twisted Evil

przykuta · Wysłany: Sob 12:44, 27 Cze 2009 Temat postu:

Hound of Lucifer · Wysłany: Pon 7:48, 29 Cze 2009 Temat postu:

BAJODEK11 · Wysłany: Wto 19:09, 12 Sty 2010 Temat postu:

Czy odcinek dzieci Izraela nie powinien by po odcinku władca drzew bo tym odcinku szeryf wraca zaś w następnym odcinku giusbern jest nadal szeryfem

Dyrr · Wysłany: Wto 19:38, 12 Sty 2010 Temat postu:

a Ty, Bajodek11, zacznij dbać o stylistykę i pisownię swoich postów, bo generalnie, nie wdając się w szczegóły, marnie to świadczy o jakości Twojej edukacji......

świruska · Wysłany: Sob 2:42, 16 Sty 2010 Temat postu:

Z tego co pamiętam "Giusbern" nie był szeryfem tylko zastępował go podczas jego dwóch wyjazdów

Dyrr · Wysłany: Pon 13:06, 17 Maj 2010 Temat postu:

Generalnie, odcinek przeciętny.
Fajne momenty to księga i mistyczna kabała.
Przeprosiny Willa - rewelacja.
Słabe - napad na Szeryfa na początku - czysty absurd.
Sara - mogła być trochę ładniejsza.

Ta przeciętność odcinka powoduje właśnie, że nie wiem, co tu jeszcze o nim napisać.... Smile

Hound of Lucifer · Wysłany: Pon 13:19, 17 Maj 2010 Temat postu:

Alith · Wysłany: Pon 19:06, 17 Maj 2010 Temat postu:

Trufla · Wysłany: Pon 22:59, 17 Maj 2010 Temat postu:

Sara całkiem spoko wyglądała, na pewno lepiej niż pozostała żenska obsada (nie licząc Marion i Mildred, które ładne były) Smile

Dyrr - aleś Ty wybredny Smile

Gisbourne się zakochał Smile

Dyrr · Wysłany: Wto 8:54, 18 Maj 2010 Temat postu:

a tak, Trufla, potrafię docenić kobiece piękno, jak je widzę Smile

Saburzanka · Wysłany: Nie 16:51, 08 Sie 2010 Temat postu:

Wyżyny uczuć miłosnopodobnych

Żyłeś na świecie wolno iako cię myśl wiodła. A miłość namiey cię nie bodła.

Na pierwszy ogień idzie sprawa sercowej wybranki. Jak widać poniżej, są niejakie zawirowania w tej kwestii.

vesilene · Wysłany: Nie 17:13, 26 Wrz 2010 Temat postu:

Oto, co pokręciło naszego biednego szeryfa:

PP667 · Wysłany: Pią 20:42, 14 Sty 2011 Temat postu:

igor · Wysłany: Czw 9:47, 20 Sty 2011 Temat postu:

Mimika twarzy Szeryfa wprost genialna ,urodzony do tej roli.

Saburzanka · Wysłany: Nie 14:06, 13 Lut 2011 Temat postu:

Ups, właśnie się zorientowałam, że nie tylko "Krzyż św. Cyriaka" został źle przetłumaczony na polski. Inny tytuł też! Aż dziwne, że wcześniej to jakoś przyjmowałam bez zastanowienia.

Saburzanka · Wysłany: Czw 13:48, 24 Mar 2011 Temat postu:

Znów obejrzałam ten odcinek. Uwagi na świeżo.

Może zacznę od kilku wtopek:

1. Piękna scena początkowa, ale dziwna sprawa. Erew szabat. Pani domu zachowuje się poprawnie, ale pan domu nie bałdzo. Przed kiduszem Jozue czyta sobie a muzom księgę (nie zaś Księgę). Świetny przykład daje dzieciom, nie ma co, ale jeszcze mu mało. Czytając "Księgę Stworzenia" (Sefer Jecira), czyli traktat mistyczny, używa wskaźnika, a jad służy jedynie do odczytywania Tory! Profanacja. Azazel zaciera łapki, hehe.
Nota bene, ten traktat rzekomo "wykorzystywano również jako praktyczny przepis na tworzenie golema".
2. Obcasy. W średniowieczu??? Wink

Już pomijam to, jakie podeszwy mają buty banitów i wojaków szeryfa - zupełnie współczesne (oczywiście, mają płaskie obcasy). I bardzo wyraźnie je widać w wielu scenach. No i te kozaki... Ale to jeszcze nic przy Sarze, która ma białe pantofelki. Kiedyś myślałam, że to balerinki, co też jest zabawne, ale jednak nie aż tak, jak obcasy! Sara lata sobie na kilkucentymetrowych obcasikach. I w jednej scenie wyraźnie słychać ich stukot!!!
3. Chłopstwo we wiosce, które odmawia pomocy dobrym łotrom
W tle sobie stoi gość w ciuchach na oko zupełnie nie teges... Ma cudnie współczesne spodnie i bluzę, chociaż z materiału pachnącego podrabianym samodziałem (albo działkowym ubraniem roboczym) oraz czarne półbuty. Po prostu pycha Wink

4. W scenie złapania banitów i Żydów przez szeryfa i jego ludzi braciszek Sary nagle się odwraca i wyraźnie wgapia w kamerzystę albo kogoś z ekipy. W ogóle ta dwójka dzieci gra dziwnie - raz dobrze, a raz tak beznadziejnie się wtapia, że aż jest to przykre. Wiem, że świetne aktorsko dziecko to ogromna rzadkość, więc nie będę się za bardzo czepiać. Ale mogli im powiedzieć, do diaska, żeby chociaż udawały, że to wszystko się rozgrywa naprawdę.
5. Jakim cudem Sara w czasie rozmowy z Gwidonem ma wiedzę o tym, że pierwszy pachoł szeryfa kierował pogromem??? Przecież raczej z domu nosa nie wyściubiała, gdy zaczęło się kotłowanie, a z resztą rodziny wiała tyłami od razu do lasu. Co, po głosie go poznała? W takim hałasie i ogólnym szaleństwie przy pozamykanych oknach i drzwiach, biegając po domu i się pakując w popłochu?
Więcej, Sara wie, że to Gwidon ostrzegł jej rodzinę (zna jego pismo?). To jej pierwsza rozmowa z Gisburnem na ekranie i nie wygląda na to, żeby Jozuemu z mieczem na gardle nasz rycerz tłumaczył co i jak się stało.

No i zdecydowanie ten odcinek należy do Gwidona i Sary (Gwidon prezentuje się tu jak chłopczyk do kochania i przytulania; zdecydowanie pogłębiana z każdym odcinkiem, bardzo niejednoznaczna rola) oraz do Willa i Nazira (Nazir jest znakomity w tle, a czasem wychodzi tu wręcz na pierwszy plan; świetne momenty, w których widać, jaki z niego babiarz, oczywiście, pełen galanterii babiarz).

Praed nieźle się wyrobił w szermierce - wyrazy mojego wielkiego uznania! Bardzo dobrze zagrał w tym odcinku (choć kilka min i gestów przeszarżował, ale procentowo to pestka). Wspaniała scena rozmowy z żydowskimi dziećmi w lesie. Nie wiem, co Praed ma za uszami, ale zachowuje się niemal jak pedagog przedszkolny. W każdym razie ma świetne podejście do dzieci. Coraz bardziej zaciekawia mnie ten Czarnuch. Chyba nie jest aż tak zły, jak mi się zdawało. Czyżbym się przesadnie uprzedziła? Wink

Ciekawa postać przemądrzałego Żyda, któremu od nadmiaru wiedzy i wyobrażenia o własnej doskonałości tak przewróciło się w głowie, że zachowuje się jak zupełny idiota, przed całym 'dworem nottinghamskim' pyskując do lokalnego decydenta. Aż się prosił o baty! Tylko głupi motyw z tym chorym sercem - i źle zagrany, szczególnie w momencie, gdy stary zatacza się w lesie, patetycznie wyciągając łapę za Gwidonem.

Zaciekawił mnie ten podwójny horoskop, który sobie Jozue opracował. Sprawdziłam te gwiazdozbiory ze sfery greckiej, które głośno odczytał, bo nie pasował mi jeden. Jednak są OK, pasują jak najbardziej do średniowiecza, a ten dziwny Diabeł/Szatan to najprawdziwsza gwiazda (14. stopień Byka). Wow! Jozue to kabalista i astrolog, a szeryf wie, co piszczy w alchemicznej trawie (no i dowiedział się też, co się wije w kabalistycznych chaszczach).

Szeryf po raz kolejny zaliczył u mnie wtopę - dwa albo trzy fragmenty scen typu "drgawki twarzowe ze złości" są nieciekawie zagrane. Ponadto cudnie zaliczył glebę w campowej scenie porażenia przez księgę kwasu (nadal "Sefer Jecira"?). Widać, że bawił się setnie, ale przesadził - jedynie te majtające pod powiekami tęczówki zrobiły na mnie wielkie wrażenie.