Dlaczego nie Will? Rozważania o ideach i motywacji.

Nick_T

Will wodzem bandy?
Oczywiście tak. Ale nie tej...

Gdyby nie było Robina, nie było by całej bandy z Sherwood. To on był elementem spajającym banitów i dającym im cel istnienia.
Rozbierzmy całą ekipę po kolei (nie ślińcie się panowie, Marion co prawda też rozbierzemy, ale tylko od strony psychologicznej ;-P )

Robin - jest Wybrańcem (Robin: What are you trying to tell me? That I can dodge arrows? Herne: No, son. I'm trying to tell you that when you're ready, you won't have to. ;-) ) Synem Herna, Człowiekiem w Kapturze, Przywódcą i w ogóle kimś, czyją funkcję trzeba opisywać z wielką literą na początku. Sensem jego życia jest walka o Wolność (chociaż nie bardzo wiadomo, jaką i dla kogo - z cytatu można sie domyślać, że chodzi o śmierć dla wszystkich uciśnionych ;-)) i Sprawiedliwość, oraz Zwycięstwo Światowego Komu..^^^ znaczy, żeby wszystkim było dobrze.
Ma Misję i wszystko jest podporządkowane właśnie jej.

Marion - Poszła do lasu, bo nie miała innego wyjścia - jej życie w "legalnym" świecie zmierzało do mało przyjemnego końca na ofiarnym ołtarzu. Jest zakochana w Robinie i zafascynowana nim. Oczywiście, chętnie pomoże biednym i uciśnionym, ale to nie jest coś, dla czego poświęciłaby swoje dawne życie.
Gdyby nie zaginięcie ojca, zakusy wszystkich dokoła na jej ziemie, wreszcie Robin i De Bellemme, zapewne była by feudalną panią - dobrą dla swoich poddanych w miarę możliwości, ale jednak panią. Nie partyzantką walczącą na drogach z żołnierzami szeryfa.
Kiedy Robin ginie, wraca do swojego życia - na tyle, na ile to możliwe. Do Sherwood wypycha ją znów ten sam zestaw: miłość i konieczność.

Will - Chce zabijać żołnierzy - z zemsty za swoją prywatną krzywdę. Chce rabować bogatych - dla pieniędzy. Pomaganie biednym i uciśnionym? Oczywiście, czemu nie, tak długo, jak długo mu się to opłaca. Robin i jego misja dały odpowiedni pretekst do napadania i zabijania, choć musiał nieco przytemperować swóch charakter. Kiedy Robina zabrakło, kontynuował działalność, rabując bogatych i oddając biednym. A dokładniej, jednemu biednemu - sobie.

Much - Much po prostu musi się kogoś słuchać. Całe życie słuchał Robina, więc czemu teraz miałoby być inaczej? Gdyby Robin powiedział, że od dziś będą biegali nago po gościńcu udając prosiaki, Much wzruszyłby ramionami i ćwicząc pohrumkiwanie zaczął się rozbierać.
Cała ideologia jest w jego przypadku całkiem zbędna. Jeśli Robin wytłumaczy mu, że przyłączenie się do kultu Azraela i wycinanie ludziom serc jest bardzo dobre i tak właśnie trzeba, to czemu miałby mu nie wierzyć?
Po śmierci Robina Much znalazł kogoś, kogo mógł słuchać i kto zarazem miał chcęć go przygarnąć. Wraca do "banitowania" bo wraca do tego zajęcia jego aktualny "master"... A potem znów mu dobrze - ma tyle osób, które mogą myśleć za niego!

Nasir - Jest z banitami, bo... nie ma nic lepszego do roboty. Chyba uznał całą sprawę za ciekawą przygodę. Nie może wrócić do swoich, bo jest ścigany, a po śmierci Bellemme'a nie ma tu swojego pana. Ideologia? Jaka ideologia?! Sasi, Normanowie, biedni, bogaci... kogo to obchodzi?
Banda Robina zapewnia mu wiele przygód, ciągle nowe wyzwania, zadania.
Kiedy banda się rozpada, Nasir znajduje sobie inne zajęcie, jak to zwykle pisze się w listach motywacyjnych "odpowiadające jego kompetencjom i doświadczeniom", oraz "pozwalające rozwijać zainteresowania".

Tuck - Dba głównie o swój brzuch, no i o Marion, swoją podopieczną. Trafił do lasu z dokładnie tego samego powodu, co ona - nie miał innego wyjścia, jeśli chciał ocalić życie. Teraz siedzi wśród heretyków i pogan, robiąc to, co i oni.
Gdyby nie wszystkie te przypadki, byłby kapelanem Lady Marion de Lea i byłoby mu dobrze na tej posadzie. Na pewno nie pchałby się z łukiem i mieczem do lasu, zbrojnie bronić ubogich i uciśnionych...
Sami wiecie, co porabia po śmierci Robina. Bynajmniej nie kontynuuje jego dzieła.

Mały John - Taki Much, tylko trochę większy i nieco bardziej samodzielny. Nie ma za dużo własnych pragnień i własnych poglądów - jasne, wolałby, żeby ludzie żyli dostatnio i spokojnie, ale tak naprawdę, interesuje go to, żeby ON żył dostatnio i spokojnie. A przynajmniej spokojnie.
Kiedy Robin ginie, wraca tam, gdzie mu będzie spokojnie, gdzie nikt nie zwróci na niego uwagi.

Gdyby nie Robin i jego rewolucyjny zapał, NIKT z całej bandy nie ruszyłby palcem w obronie biednych i uciśnionych.

May morning · Wysłany: Nie 13:24, 22 Paź 2006 Temat postu:

I racja - co można zauwazyć już w 1 odcinku 3 serii. Robin nie żyje, a oni przeciez mogli kontynuowac jego dzieło, ale każdy poszedł w swoją stronę, bo tak chyba było wygodniej. Przecież początkowo wcale tak chętnie do lasu nie chcieli znowu wracać. Ogólnie - to nie są dla mnie nieczuli ludzie, któzy nie pomogliby biednym. Mają gdzieś takie pragnienie, ale zdecydowanie potrzebują kogoś kto ich będzie cały czas motywował. Chyba właśnie w 1 odcinku 3 serii Mały John powiedział coś w stylu, że Robin był taką iskrą która na moment ogrzała ich wszystkich (bez skojarzeń Razz

).

Sarak · Wysłany: Pon 17:04, 23 Paź 2006 Temat postu:

Ciekawa charakterystyka i barwnie opisana. Ale IMHO odcinek The King's Fool ukazuje nieco mniej klarowny i jednostronny obraz zarysowanych przez Ciebie postaci.

Nick_T · Wysłany: Wto 1:32, 24 Paź 2006 Temat postu:

Użyłem rzecz jasna hiperboli i nie ma wątpliwości, że wszystkie te postacie są bardziej skomplikowane, niż wynikałoby z mojego opisu.
Ale czy rzeczywiście dużo bardziej?

King Fool AFAIR nie pokazuje nic, czego nie dało by się wyjaśnić w ramach nakreślonego przeze mnie obrazu. Wszyscy poza Robinem przeczuwają (słusznie) nieszczere intencje Ryszarda, który równie łatwo daje, jak i odbiera. Ich sytuacja, choć pozornie diametralnie odmieniona, w ich własnym odczuciu nie zmieniła się wiele, a jeśli już, to na gorsze. Nic więc dziwnego, że idą za głosem instynktu samozachowawczego i wracają do Sherwood.

Przeczytaj jeszcze raz moje "obrazki" banitów i zaobserwuj, że:

- Robin do końca niemal wierzył, że Ryszard odnowi oblicze Anglii. Przez cały odcinek prezentuje typową postawę idealisty z klapkami na oczach, zaślepionego swoją własną ideą.

- Dwaj najtrzeźwiej myślący, najbardziej niezależni i nie związani z ideologią czy Robinem osobiście członkowie bandy decydują się najszybciej. Will jest paranoikiem i po prostu nie da się wyciągnąć z lasu. Nasir idzie tam, gdzie go woła przygoda, ale kiedy zauważa, że sytuacja nie wygląda bezpiecznie, odchodzi.

- Marion jest przy Robinie, bo to on jest jej światem. Król obiecał przywrócić jej ziemię? Jest inteligenta, wychowała się wśród szlachty i potrafi rozpoznać populistyczne to obietnice bez pokrycia, więc nadal czuje się banitką. Wie, że ich los wisi na włosku...

- Much jak zwykle słucha tego, co powie Robin, bez żadnej swojej refleksji.

- John nie jest zaślepiony żadną ideą i jak każdy, nawet przyciężki na umyśle człowiek czuje, kiedy ktoś się z niego nabija. Kiedy jest wystawiany. W obcym miejscu, wśród obcych. Ucieczka do tego co znane i bezpieczne jest naturalnym odruchem i John decyduje się na nią wreszcie, chociaż widać, że przeciwstawienie się Robinowi przychodzi mu z wielkim trudem. Żeby przerwać więź musi przekonać samego siebie, że robi słusznie - odwołuje się więc do wyższych racji.

- Tuck nie ma do czego wrócić mimo "Powrotu Króla" i mówi to wprost. Trzyma się więc z Marion i Robinem, tak jak zawsze. Już to żeby się nimi opiekować, już to bo nie ma lepszego pomysłu...

Czy coś tu się nie zgadza z poprzednimi opisami?

May Morning
[quote]Ogólnie - to nie są dla mnie nieczuli ludzie, któzy nie pomogliby biednym. Mają gdzieś takie pragnienie, ale zdecydowanie potrzebują kogoś kto ich będzie cały czas motywował.[/quote]

Zgadzam się, właśnie to chcę powiedzieć :-)
Bez Robina i jego świętego ognia oni wszyscy byli by dobrymi (no, może poza Willem i Nasirem. Zależy, jak elastyczne pojęcie "dobra" przyjmiemy.. ;-) ) ludźmi robiącymi swoją robotę i nie wychylającymi się poza rolę, wyznaczoną im przez społeczeństwo.

Co ciekawe, z jednej strony Robin porywa ich, ale z drugiej oni z kolei moderują jego święty zapał i dodają do niego konieczną porcję realizmu (np. przywołany przez Saraka "King Fool").

Sarak · Wysłany: Wto 19:39, 24 Paź 2006 Temat postu:

W odcinku "The King's Fool" Robin zabłądził i to bardzo.
Primo raz: wojna u boku Normanów ( a nie przeciwko Normanom)
nie ma nic wspólnego z saską ideologią Robina ani z walką z uciśnionymi.
Primo dwa: pobudki, którymi się kierował ujawnia dwukrotnie podczas
rozmów z Marion:"A gdy skończy się wojna, wszyscy będziemy panami na Sherwood."
A więc, za cenę wojny z Francją chce kupić spokój? Może
Robin zwątpił w sens swojej misji? Może chęc spokojnego życia
przysłoniła mu prawdziwy obraz króla, dla reszty mniej lub bardziej oczywisty?

A pozostali? Piszesz, że zostawili Robina, gdy przeczuwali
niebezpieczeństo. Fajnie podywagować na temat przeczucia,
ale skupmy się na faktach. Nasir i Mały John z Martinem
odeszli wcześniej niż zrobiło się gorąco - gdy Robin "przekonał"
króla o tym, że wilk nie będzie służył lwu.
Powód ich odejścia? Od Nasira jak zwykle niewiele się dowiemy,
ale od Małego Johna już więcej: "Kochałem cię Robinie. Byłeś Człowiekiem
w Kapturze. Synem Herne'a. Nadzieją ludzi. A teraz...Teraz jesteś
tylko królewskim błaznem." Więc może z tą ideologią pozostałych
nie było tak mizernie? Może ich motywacja była nieco głębsza?
Poza tym, chyba żaden z fanów RoS nie powie,
że któryś z członków bandy opuściłby Robina w momencie niebezpieczeństwa.

Powody przynależności do drużyny.
Marion, Much, Tuck, Nasir - z małymi zastrzeżeniami się z Tobą zgadzam.
Will:

Cukiernia ciast trujących · Wysłany: Śro 23:42, 25 Paź 2006 Temat postu:

Nicku, nie mogę się zgodzić na Twoje opisanie Willa:

Nick_T · Wysłany: Pią 15:51, 27 Paź 2006 Temat postu:

W pierwszych słowach mego posta chciałbym przeprosić Was, szanowni dyskutanci, a szczególnie Ciebie Serak, za tak długą przerwę.
A więc - jak to mawiają - spóźnione, ale szczere ;-)

Sarak · Wysłany: Pon 19:40, 30 Paź 2006 Temat postu:

Nie masz mnie za co przepraszać, bo jak widzisz, też nie jestem
codziennie przy komputerze.

Na początek dwie kwestie.
Po pierwsze. Nie próbuj kreować mnie na zwolennika teorii, iż drużyna
składa się z fanatycznych ideologów i zagubionego Robina.
Wiem, że dyskusja nabiera rumieńców, gdy adwersarze wyrażają
całkowicie przeciwstawne opinie, Ale już mój pierwszy post w tym
wątku ujawnia moje umiarkowane poglądy. I nie ma nic odkrywczego
w poglądzie, iż żaden z pozostałych nie może być liderem.
Nikt poza Robinem nie ma w sobie wystarczającej siły ani charyzmy.
Zresztą fakty mówią same za siebie i nie ma się nad tym co dłużej rozwodzić.

Po drugie. Ja nie opieram się na faktach? A które z wydarzeń,
które przypomniałem (i które określiłem jako fakty) nimi nie są?
To, że Nasir, John i Martin odeszli przed burzliwą rozmową Robina
z królem? Czy może dyskusja pomiędzy Johnem a Robinem to mój wymysł?
A to, iż wyciągasz z tych wydarzeń inne wnioski...cóż Twoje prawo.

Nick_T · Wysłany: Wto 14:50, 31 Paź 2006 Temat postu:

Witaj!

Cukiernia ciast trujących · Wysłany: Czw 22:13, 02 Lis 2006 Temat postu:

A nie leży prawda gdzieś po środku? Z jednej strony i Marion i Tuck i John i Much są ludźmi o dobrych sercach, którzy pragną pomagać innym i nawet są cokolwiek naiwni jak na idealistów przystało. I nie są wszak nierozumni ani zaklęci, dokonują swoich wyborów, coś poświęcają - a fakt, że ujmuje ich i integruje idealistyczne dowództwo Robina, nie czyni z nich przecież słabującymi na umyśle, ani bezwolnymi, zapatrzonymi w Robina dziećmi.

Sarak · Wysłany: Pią 20:54, 03 Lis 2006 Temat postu:

Witam!

Ailleann · Wysłany: Śro 21:34, 08 Lis 2006 Temat postu:

Panowie, czy macie jakieś jeszcze odkrywcze wnioski, bądź sugestie, czy skupiacie się już wyłącznie na wytykaniu sobie nawzajem błędów, niedomówień i sprzeczności? Jeśli to drugie, to może czas byłby pomyśleć o zamknięciu tematu- a szkoda wielka by była. Może spróbujcie wznieść się ponad drobiazgi i podyskutujcie nieco bardziej przyjaźnie, bo od strony widza, Wasza rozmowa wygląda nienajfajniej.

Elfica · Wysłany: Czw 0:07, 09 Lis 2006 Temat postu:

Tak... Panowie...? Czemu Wy zawsze jesteście tacy brutalni...? Do wszystkiego można podchodzić delikatniej a zycie stanie sie piękniejsze... I przypominam, że jesteśmy w Sherwood... tu się schroniliśmy nie tylko przed wyzyskiwaniem...

Cukiernia ciast trujących · Wysłany: Czw 3:02, 09 Lis 2006 Temat postu:

A ja mam wrażenie, że Nick_T i Sarak nie tylko nie czują do siebie niechęci, lecz wręcz przeciwnie - tak jeden jak drugi są bardzo zadowoleni, że na siebie trafili. Smile

W końcu nie ma to jak porządna bitka z GODNYM przeciwnikiem, co to erystyki umie używać, precyzyjnym umie być i nieustępliwym. IMHO ta "bitka" nie wyszła poza granice "sportu", gry. Ale teraz na pewno zawzięci dyskutanci wezmą pod uwagę, że przyglądajace się pojedynkowi białogłowy są niezadowolone. Smile

Pomimo pewnego przyzwolenia dla prawdziwie męskiej woli walki Wink

, zgodzę się z Ailleann w jej sprzeciwie wobec zbytniej i niemerytoryczej drobiazgowości. Bo nudna.

Lilith · Wysłany: Wto 10:48, 14 Lis 2006 Temat postu:

Cukiernio, ładna walka nie jest zła, ale to zaczyna przypominać bójkę w barze. Obaj dyskutanci zaczynają się spierać o to, co któremu się wydawało, że ten drugi mu wmawia, że jemu się wydawało, że twierdził.

Panowie, dość tego. Proponuję podsumowanie, a przynajmniej jakieś jasne ustalenie stanowisk.

Nick_T · Wysłany: Śro 16:04, 29 Lis 2006 Temat postu:

Zaglądam na forum, patrzę, któż to przybył, co się ciekawego wydarzyło, wreszcie zaglądam do najciekawszego ;-) wątku, a tu… Oprócz spodziewanej odpowiedzi mojego Szanownego Adwersarza, jakiś straszny płacz i lament niewieści!

Przejrzałem formowy dorobek z czasu mojej nieobecności i lektura ta uświadomiła mi, że nie należy zadzierać z naszymi dziewczynami. Zdaje się, że nawet ta straszna sfora feministek, która podobno napastowała mojego Szanownego Adwersarza przestraszyła się ich i dała mu spokój. :-)
Skoro więc Panie delikatnie sugerują, że wystąpiły jakieś niejasności, nie mogę pozostać obojętny. "Oczyśćmy przedpole" – spróbuję w sposób jasny wyłożyć moje zdanie i stanowisko:

1. Uważam, że nadrzędnym powodem działań wszystkich banitów należących
do bandy Robina był swoista fascynacja, oczarowanie osobowością ich wodza*.

2. Uważam, że każdy z banitów trafił do Sherwood wiedziony pobudkami
innymi, niż pomoc uciśnionym** poprzez zwalczanie ciemiężycieli***

3. Twierdzę, że w sytuacji braku wpływu wodza, żaden z banitów nie
posiadał na tyle silnego przekonania o konieczności pomocy
uciśnionym** przez zwalczanie ciemiężycieli***, żeby pchnęło go ono do
zbrojnych działań przeciwko ciemiężycielom***

* Nie wnikam w powody owej fascynacji ani powody, dla których Robin mógł
obiektem tejże zostać.
** "uciśnionych" definiuję jako tych, których za takowych uważał
Robin a potem Robert
*** "ciemiężycieli" definiuję jako tych, których za takowych uważał
Robin a potem Robert

Elfica · Wysłany: Śro 19:38, 29 Lis 2006 Temat postu:

Nick_T... oj nie dajesz spokoju biednemu młodzianowi... Nieładnie...

Cukiernia ciast trujących · Wysłany: Sob 23:56, 02 Gru 2006 Temat postu:

Oglądając ostatnio "Enchantment" zwróciłam uwagę na scenę, w której Mały John powtarza zasłyszane od Robina teorie o tym, że cały świat jest polem walki między światłem a ciemnością (nie pamiętam dokładnie, dlatego nie przytoczę co do słowa) z miną sugerującą, że Robin to istny guru. Mogłoby to być argumentem na rzecz co radykalniejszych sformułowań Nicka_T na temat Johna.
Z drugiej zaś strony w tym samym odcinku pozbawieni duchowej obecności Robina działają całkiem samodzielnie, a nie zaczynaja sie zachowywać tak samo jak on Wink

Ależ ja lubię ten motyw bezwzględnego oddania w przyjaźni!

@Nick_T

Sarak · Wysłany: Czw 20:09, 07 Gru 2006 Temat postu:

Witam!

Nick_T · Wysłany: Sob 0:23, 09 Gru 2006 Temat postu:

Pozwolę sobie zbyć milczeniem tę część Twojego posta, z której wynika między innymi, że nie wiesz co to jest podręcznik i do czego służy, oraz, że według pewnego francuza z przełomu wieków powinienem był odczuwać rozkosz czytając to, co piszesz. Nie ma w tym fragmencie nic ciekawego dla naszej dyskusji.

Część druga zdumiała mnie, ale i ucieszyła. Pomijając kilka drobiazgów, wizja którą przedstawiasz jest... zgodna z moimi tezami. Skoro zatem się zgadzamy, to w tym miejscu nieco niespodziewanie kończy się ta, nudna i bezsensowna w ocenie publiczności, dyskusja (kłaniam się, drogie panie ;-)).

Był to dla mnie jeśli nie zaszczyt, to z pewnością honor. :-)
Liczę na Ciebie, Szanowny Adwersarzu, przy okazji zgłębiania kolejnych zagadnień. :-)