Robert de Rainault, Sheriff of Nottingham (Nickolas Grace)

Hound of Lucifer

Zapraszam do dyskusji na temat postaci Roberta de Rainault, Szeryfa Nottingham granej przez Nicolasa Grace'a.

gregor.80 · Wysłany: Śro 13:51, 25 Cze 2008 Temat postu:

A coz mozna powiedziec o szeryfie-dran nad dranie.Zadnych przejawow ludzkich uczuc,kasa i wladza to sie dla niego liczylo.Mimo wszystko czuje do niego sympatie.Ciekawe kto byl gorszy?,on czy ksiaze Jan.

Lady Wolfshead · Wysłany: Śro 14:24, 25 Cze 2008 Temat postu:

mój ulubiony złośliwiec , błyskotliwy , inteligentny, ale bardzo wykształcony...nieodmiennie każde jego odezwanie wywołuje u mnie ataki śmiechu Smile

a,że mial wady - dla niego szala sprawiedliwości zawsze przeważała na "cięższą" stronę...chciwość jakas , okrutność , ech wybaczę...i tak go lubie ....
nieważne zły czy dobry ale kolorowy Smile

Hound of Lucifer · Wysłany: Śro 8:54, 02 Lip 2008 Temat postu:

Faktycznie szeryf, choć okrutny i chciwy, jest też dobrze wykształcony (umie czytać i pisać - i to dobrze, bo poprawia nawet błąd swojego gryzipiórka w którymś z odcinków), sprytny i inteligentny. Ma świetne riposty i pięknie gnoi słownie Gisburna Smile

Nigdy nie przegrywa przez swoją głupotę, zawsze to błąd Gisburna i/lub fart/śmiały i sprytny plan banitów.
Ja zawsze się śmieję z jego hełmu. Z reguły nosi taki, który nazywam "zardzewiałym", bo ma kolor rdzy (choć widziałem go też w srebrnym). Twórcy serialu chyba stwierdzili, że szeryf musi się dodatkowo wyróżniać z tłumu swoich wojaków, którzy mają srebrne hełmy. Ale wygląda to tak, jakby szeryf miał hełm z demobilu Smile

Cóż, skąpiec z niego, wolał nosić hełm po pradziadku, niż wysupłać trochę grosza i kupić nowy Smile

brunhilda1984 · Wysłany: Śro 22:55, 23 Lip 2008 Temat postu:

Szeryf w pierwszej i drugiej serii był okrutniejszy chyba. Wraz z nadejściem jasności (tj. jasnego Roberta Smile

) szeryf złagodniał. Chce być zły, ale okazuje się być prawdziwą ciapą. Pamiętać odcinek Szeryf z Nottingham? Biedny szeryf na łasce Filipa Marka... Ale cóż. Los bywa przewrotny Smile

Cieszę się, że udalo mu się odzyskac swoje stanowisko:) Bo jak to mówili: przyjdzie gorszy szeryf, więc i tak jedna cholera Smile

vesilene

Jakoś nie zauważyłam, aby szeryf złagodniał pod koniec serialu. Tylko psy mu się gdzieś z łańcucha urwały i miał problem z dorwaniem blondyna.

Dobra. Ponieważ jego najbardziej rzucające się w oczy cechy charakteru zostały już wyraziście zaprezentowane, nie będę się powtarzać i zachwycać nad jego ironicznym podejściem do każdej innej istoty ludzkiej. Ponieważ najbardziej w jego otoczeniu cierpią kobiety "You stupid woman!", zamieszczę poniżej kilka złotych (dosłownie i w przenośni) rad, jak skutecznie mogą panie kandydować na panią szeryfową. Oczywiście oprę się przy tym na znanych szeryfowych pasjach i obsesjach.

Złoto
Główny i zasadniczy fetysz naszego szeryfa stanowi właśnie złoto. Tak więc przed wyprawą w konkury należy się uzbroić w obrzydliwie bogaty posag. Jeśli z jakichś przyczyn nie posiada się własnego, należy wówczas odebrać kasę bogatym (serial dostarcza mnóstwo przykładów krok po kroku). Niestety nawet z najbardziej olbrzymiastym posagiem wynik będzie taki, że szeryf ożeni się ze złotem, a ciebie droga białogłowo w najlepszym wypadku wykorzysta jako stolik pod złoty puchar z winem. Szeryfa można by jednak spróbować przechytrzyć znając jego ukryte słabości. A bardzo dobrze, że przez widownią nic się nie da ukryć. Dzięki temu wiemy, że szeryf uwielbia liczyć złote monety (nie ufa w umiejętność rachowania innych przedstawicieli rasy ludzkiej z Gisburnem na czele), czuć w dłoniach ich chłodną przyjemną strukturę, oraz wznosić do nich toast. Zdarza się także od czasu do czasu, że szeryf sypia z ciekawszymi wyrobami ze złota. I tutaj rada dla przyszłych kandydatek na panią szeryfową: spraw sobie złote koronki. A w sumie to nawet radziłabym wymienić każdą (dającą się wymienić) część ciała na złoto. Czyli mamy już olbrzymi posag oraz złote części ciała i kośćca. Lecimy dalej...

Sokoły
Lecimy dalej jak sokoły - absolutnie nie w przenośni. Jeśli chcemy od szeryfa usłyszeć choć raz czułe słówko, nie możemy zapominać o sokołach! Szeryf kocha sokoły i osobiście jest posiadaczem najlepszego drapieżnego sokoła w całej Anglii. Szeryf kocha swojego sokoła prawdziwą miłością, systematycznie karmi i czule doń przemawia. Tak z pewnością chciałaby być traktowana niejedna białogłowa. Sokół wytropi wszystko, co się rusza, o wiele bardziej skutecznie, niż uczyniłby to cały zastęp psów myśliwskich - z takim przekonaniem szeryf radośnie wita każdy nowy dzień. Jednak sokół szeryfa nigdy nie wytropił skutecznie Robin Hooda. Miłość jest jednak ślepa – szeryf w przypływie frustracji nazwie go „głupim ptakiem” (sokół i tak nie zrozumie), po czym wszelkie grzechy mu odpuści. A więc kobieta, którą szeryf poślubiłby, musi całkowicie zastąpić szeryfowego sokoła. Oraz oczywiście wytropić Robin Hooda Smile

Sposób dla dam najbardziej leniwych
Olbrzymi złoty posag, złote plomby w zębach, odzienie w złotym kolorze, na głowie pióropusz z piór sokoła. Poziom umiejętności w tropieniu Robin Hooda: minimum 8 (na 10).

Sposób dla dam najbardziej zdeterminowanych
Olbrzymi zloty posag. Drugi tak samo olbrzymi złoty posag, który to wręczamy Gulnarowi, aby przekupiony czarnoksiężnik łaskawie zmienił nas w najdrapieżniejszego sokoła na świecie o szczerozłotym upierzeniu. Poziom umiejętności w tropieniu Robin Hooda: minimum 20 (na 10).

vesilene

Odświeżę temat Nickolasa. Miałam to zrobić sto lat temu, ale w końcu wrzucam foty z jego drugiego mojego ulubionego występu. Foty jego aktualnej fejs są dostępne powszechnie, natomiast ten film był ciężki do zdobycia (znaczy ważył dużo mega-giga). Nakręcił go jakoś tak niedługo po Robinie.

"Salome's Last Dance" to film w reżyserii Kena Russlla i stanowi adaptację sztuki Oscara Wilde'a pod tym samym tytułem, połączoną z ciekawym wątkiem postaci w postaci samego Wilde'a odgrywającego rolę widza. Dzięki temu mamy Grace'a w roli Wilde'a właśnie. Film jest dosyć odważny, jak na lata 80-te. Rydzyka by diabli wzięli, gdyby mógł go zobaczyć Twisted Evil

Poniżej trochę fotek. A dla zwolenników teorii, jakoby Szeryf był przedstawicielem pewnej mniejszości, specjalne zdjęcie: Oscar całuje się z facetem!...

Mnie najbardziej urzekła jednak rola Salome, którą zagrała piękna Imogen Millais-Scott. W ogóle film mnie urzekł i zainspirował. Ktoś na Filwebie napisał, że to kicz. Ja jednak twierdzę, że jest po prostu magiczny. (Poza tym co to w ogóle za sformułowanie: to "kicz", tamto "kicz" - oj ta dzisiejsza młodzież...)

ladyMarian · Wysłany: Czw 22:41, 12 Mar 2009 Temat postu:

o matko... jakoś tak inaczej nam szeryf wygląda...

Co do postaci z RoS - myślę,że główną mocną stroną tego wcielenia szefyfa jest fakt,że nie jest postacią płytką, fajtłapowatą, jednolitą. Dzieki swojej nieprzeciętnej inteligencji i specyficznemu poczuciu humoru, nie jest tylko głupawym tłem dla popisów Robina, ale równym przeciwnikiem. I za to chyba go lubimy.

brunhilda1984 · Wysłany: Wto 22:35, 31 Mar 2009 Temat postu:

Dodam jeszcze, że to najlepszy Szeryf z Nottingham ze wszystkich ekranizacji! Alan Rickman w Księciu Złodziei był bardzo prawdziwy, aczkolwiek Nicolas Grace jest the best! Swoją drogą Robin Hoodów było wielu... Szeryfów także! Jednakże grany przez Nicka jest niepowtarzalny!

przykuta · Wysłany: Sob 13:41, 27 Cze 2009 Temat postu:

Racjonalista - nawet jak na tamte zabobonne czasy to jest typowy homo oeconomicus.

Wykształcony - a za tym idzie jego dowcip i obycie (bo kształcenie w tamtych czasach to podróże i stykanie się z wieloma zwyczajami)

Talent organizatora (któremu przeszkadza jakiś banita) - co wynika z dwóch powyższych. Oczywiście po dodaniu cynizmu mamy także czasami okrutnika, który folgując emocjom od tego racjonalizmu odchodzi, ale jednak wraca. Kiedyś wioskę skrywającą banitów wyciął, teraz ze względów racjonalnych tego robić nie chce - kto będzie płacił podatki, jak sobie wybije ludzi?

No i nie można mu odmówić tego, że gardzi motłochem, a tylko nieliczni w jego oczach motłochem nie są.

Domator - nie lubi się ruszać ze swojego zamczyska - ani na pielgrzymki, ani na wyprawy.

Konserwatysta - nie lubi zmian, nawet stanu cywilnego (chyba, ze wiąże się to z innymi korzyściami)

Trochę taki przejaskrawiony i karykaturalny obraz Brytyjczyka Smile

ulth · Wysłany: Pią 21:42, 25 Gru 2009 Temat postu:

vesilene · Wysłany: Sob 15:39, 26 Gru 2009 Temat postu:

Saburzanka · Wysłany: Wto 20:36, 20 Lip 2010 Temat postu:

vesilene · Wysłany: Wto 21:35, 20 Lip 2010 Temat postu:

Saburzanka · Wysłany: Śro 0:15, 21 Lip 2010 Temat postu:

vesilene · Wysłany: Śro 18:24, 21 Lip 2010 Temat postu:

Saburzanka · Wysłany: Pią 15:27, 23 Lip 2010 Temat postu:

Skoro zeszło na balię i porównywania, to teraz zapodam takiż temacik:

Najgorętszy i najbardziej bulwersujący związek serialu

Od dawna prasa donosiła, że to co ich łączy, to coś więcej niż domowe przeprawy kąpielowe. W każdym związku musi nadejść ten fascynujący moment przekroczenia granicy zażyłości.

Ailleann · Wysłany: Pią 15:33, 23 Lip 2010 Temat postu:

Awww, przypomniało mi się, jak czytałam jakieś potworne fanfiki slashowe -----> Szeryf&Guyuś. Jakoś tak...thank you, but no thank you.

Saburzanka · Wysłany: Pią 16:35, 23 Lip 2010 Temat postu:

vesilene · Wysłany: Pią 18:30, 23 Lip 2010 Temat postu:

Po pierwsze w ostatnim zdaniu wyjęłaś mi z ust, to co mi się cisło nań: Nikt nie jest nieomylny :/ Tacy ludzie w ogóle nie istnieli, nie istnieją i istnieć nie będą. A szeryf miał trudną sytuację - bardzo odpowiedzialne stanowisko i niemal pełnię władzy sądowniczej, ustawodawczej i wykonawczej. Decyzje, decyzje, decyzje, od rana do wieczora, siedem dni w tygodniu. Ludzie pracujący na dzisiejszy normalny etat też popełniają mnóstwo błędów, a co dopiero biedny szeryf. Biedny malutki szeryf Very Happy

W każdym razie Saburzanko, od dzisiaj zostajesz mianowana na pierwszego doradcę DSNCZ* szeryfa Nottingham Smile

* - do spraw nie cierpiących zwłok

Ale oczywiście masz rację, masz we wszystkim rację. Ale to przywiązanie w tak zwanym związku (w Super Expresie widziałam zdjęcie RR i GG w kąpieli, hy hy), to po prostu przyzwyczajenie, jak w niektórych podstawowych znanych nam komórkach społecznych. I może też emocjonalne. Dobre porównanie - traktuje Gizbusia, jak "własnego syna, którego nigdy nie miałem, chlip". Mimo to byli na siebie skazani. Bo nie orientuję się szczerze powiedziawszy, jakie inne możliwości miał Gizbek na ówszesnym rynku pracy. Obawiam się, że chyba nawet żadne, bo jego stanowisko to nie było stanowisko, tylko pozycja (powiązana z jakimś prestiżem). Więc nie mógł tak sobie "no to Lotto" do szeryfa, bo otrzymał by "negatywne referencje" i nikt by go już nie zatrudnił jak ziemia angielska długa i szeroka. Z kolei szeryf mógłby go zwolnić, gdyby spotkał właściwego utalentowanego i żywego (nie zabitego przez Gizbeczka) kandydata. Gizbulo mógłby pewnie zabić szeryfa, gdyby te obdartusy dały mu możliwość skorzystania w przyzwoitego chwalebnego dla rycerza sposobu. Ale nie dowiemy się tego nigdy Smile

Wolę myśleć, że się nawzajem lubili na swój pokraczny patologiczny sposób.